Όλα τα κόμματα, «μικρά» και «μεγάλα», οφείλουν να εξηγούν στον πολίτη, εκτός από τις πολιτικές τους θέσεις, και την κοινοβουλευτική στρατηγική τους. Το «ψηφίστε μας και, μετά τις εκλογές, θα πάμε βλέποντας και κάνοντας» θα έπρεπε, αυτό και μόνο, να είναι αιτία «μαυρίσματος»
Η ΕΘΝΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ που ποτέ δεν μάσησε τα λόγια της, ούτε υπολόγισε το μικροκομματικό συμφέρον, εκθέτει τη στρατηγική της, στην περίπτωση που μπει στη Βουλή.
Στις εκλογές της 21ης Μαΐου που θα γίνουν με απλή αναλογική, κανένα κόμμα δεν πρόκειται να εξασφαλίσει αυτοδυναμία, για την οποία απαιτείται ποσοστό πάνω από 50% και 151 βουλευτές. Κύκλοι της ΝΔ διακινούν το «σενάριο-μπαμπούλα» για δήθεν πιθανότητα συνεργασίας αριστερών κομμάτων, ώστε να εκβιάσουν την ψήφο ανθρώπων που, ενώ είναι εξαιρετικά δυσαρεστημένοι με την φοβική, ευνουχισμένη πολιτική της ΝΔ απέναντι σε μείζονος σημασίας θέματα (νόμος και τάξη, ΑΕΙ, εγκληματικότητα, ισλαμική εισβολή, αριστερή ασυδοσία), τρέμουν στην ιδέα πως στην εξουσία μπορεί να έρθει ξανά ο συριζαϊκός υπόκοσμος.
Τέτοια, όμως, πιθανότητα αποκλείεται μαθηματικώς. Για να σχηματίσει κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και ΜΕΡΑ25, δεδομένου ότι το ΚΚΕ απέκλεισε κατηγορηματικά την «ψήφο ανοχής» σε ένα τέτοιο σχήμα, αποκαλώντας το «κυβέρνηση-μούφα», θα πρέπει τα ποσοστά που θα αθροίσουν να είναι πάνω από 50%. Όλες οι δημοσκοπήσεις, όλων των εταιρειών, δείχνουν και τους τρεις μαζί, στην καλύτερη περίπτωση, μετά βίας να αγγίζουν το 40%. Πού θα βρουν το άλλο 10%; Άρα αυτό το σενάριο πρακτικώς αποκλείεται. Επιπλέον, σ’ αυτό το σενάριο πολιτικής φαντασίας, ακόμα κι αν θεωρήσουμε ότι υπάρχει πιθανότητα συνεργασίας Τσίπρα και Βαρουφάκη, είναι βέβαιο ότι το ΠΑΣΟΚ θα διασπασθεί, καθώς η «πτέρυγα Λοβέρδου» έχει αποκλείσει κάθε συνεργασία με ΣΥΡΙΖΑ.
Όμως και η ΝΔ είναι αδύνατον να σχηματίσει κυβέρνηση. Με 33%, στην καλύτερη περίπτωση, ακόμα κι αν ο Ανδρουλάκης ξεχάσει τα περί τρίτου προσώπου για τη θέση του πρωθυπουργού, ακόμα κι αν το ΠΑΣΟΚ πάρει διψήφιο ποσοστό, ούτε με θαύμα δεν αθροίζουν οι δυο τους 50%. Τι μένει; Τίποτε, καθώς η συνεργασία με τον Βελόπουλο έχει αποκλειστεί κι από τις δύο πλευρές.
Άρα, οι διερευνητικές εντολές θα κατατεθούν αναξιοποίητες και θα πάμε σε νέες εκλογές, τον Ιούλιο. Εκεί θα υπάρξει συσπείρωση στα δύο μεγαλύτερα κόμματα και τα ποσοστά τους θα αυξηθούν. Εάν λοιπόν η ΕΘΝΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ μπει στη Βουλή, και σ’ αυτές τις εκλογές, υπάρχουν δύο περιπτώσεις:
α) Η ΝΔ μαζί με ΠΑΣΟΚ να έχουν την απόλυτη πλειοψηφία. Σε αυτή την (ομολογουμένως ελάχιστα πιθανή) περίπτωση η ΕΘΝΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ θα ασκήσει εποικοδομητική αντιπολίτευση: θα υπερψηφίζει τα νομοσχέδια με τα οποία συμφωνεί και θα καταψηφίζει αυτά με τα οποία διαφωνεί, πάντα όμως με τεκμηρίωση και αντιπρόταση. Φυσικά, θα συνεχίσει, με πολύ περισσότερες δυνατότητες, να αγωνίζεται για τη διάδοση της φιλελεύθερης πατριωτικής ατζέντας και την ανάταξη και ανάταση της χώρας μας. Αυτά που ακούγονται και γράφονται στην Περιφέρεια Αττικής, στα social media και (σπανιότατα) στα ΜΜΕ, θα ακούγονται πλέον από το βήμα της Βουλής, από τον Φαήλο, τον γράφοντα και τους συνεργάτες μας.
β) Η ΝΔ μαζί με ΠΑΣΟΚ να μην έχουν την απόλυτη πλειοψηφία, και να χρειάζονται τις ψήφους της ΕΘΝΙΚΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ για να σχηματισθεί κυβέρνηση. Τι πρέπει να κάνει η ΕΘΝΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ; Αν πει «όχι» θα ξαναπάμε σε εκλογές, ποιος ξέρει πόσες φορές ακόμα, η χώρα θα μπει σε μια μακρά περίοδο ακυβερνησίας, η Οικονομία θα ξαναμπεί σε ύφεση, το Δημόσιο θα υπολειτουργεί, τα εθνικά μας θέματα θα μείνουν επικίνδυνα εκτεθειμένα σε επιβουλές εχθρών και άσπονδων φίλων. Επιπλέον, αυτές οι καταστάσεις ευνοούν τον δικομματισμό, καθώς οι ψηφοφόροι απηυδισμένοι από την αβεβαιότητα και την αστάθεια, συσπειρώνονται στους «μεγάλους». Δεν θα το κάνουμε.
Δηλαδή, η ΕΘΝΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ θα συνεργασθεί με τη ΝΔ και πιθανόν με το ΠΑΣΟΚ; Όχι βέβαια. Είναι όμως διατεθειμένη να δώσει ψήφο ανοχής. Τι σημαίνει αυτό; Ότι θα κάνουμε ό,τι ακριβώς και στην περίπτωση (Α): «ΝΑΙ» σε όσα συμφωνούμε, «ΟΧΙ» σε όσα διαφωνούμε, και αγώνα για να διαδώσουμε τις ιδέες μας, χωρίς να παζαρέψουμε καρέκλες. Ναι, δεν θα ζητήσουμε υπουργεία! Κι αυτό για δύο λόγους: πρώτον, διότι θεωρούμε ότι οι υπουργοί πρέπει να είναι εξωκοινοβουλευτικοί και, δεύτερον, διότι έτσι όπως είναι «στημένο» το Δημόσιο, είναι αδύνατον να κυβερνηθεί, κι ο Θεός να γίνει πρωθυπουργός. Σήμερα, στο Δημόσιο, κουμάντο κάνει η ΑΔΕΔΥ και τον ρυθμό τον δίνει η παράλογη, σαδιστική, πανάκριβη και μακρόσυρτη γραφειοκρατία. Και το πιο σημαντικό: δεν υφίσταται ιεραρχία, ούτε προσωποποίηση της ευθύνης. Έτσι δεν μπορεί να εφαρμοσθεί κανένα σύστημα management, καθώς δεν υπάρχουν στόχοι, ούτε καν περιγραφή θέσης εργασίας, ο καλός δεν ανταμείβεται, ο κακός δεν απολύεται και ο επίορκος δεν τιμωρείται. Όσοι συμβιβάζονται με αυτό το εγκληματικά ανίκανο σύστημα, απλώς εποπτεύουν μηχανισμούς αναξιοκρατίας και διαφθοράς, και όταν «κάτσει στραβή στη βάρδια τους», ρίχνουν την ευθύνη στις «παθογένειες του Δημοσίου».
Σκεφθείτε εμένα ή τον Φαήλο στο Υπουργείο Δημόσας Τάξης, με όλους τους άλλους να σέβονται τους αγώνες της αριστεράς, να μην θέλουν να δυσαρεστήσουν τον χρηματοδότη ή το στέλεχος του κόμματος του οποίου τα βλαστάρια κάνουν επαναστατική γυμναστική στα Εξάρχεια, να εμποδίζουν τη σύλληψη των ταγμάτων εφόδου του ΚΚΕ, να μπλοκάρουν την απέλαση αλλοδαπών, να φοβούνται να μπουν στα ΑΕΙ για να ξεριζώσουν την αναρχοσταλινική γάγγραινα, κ.λπ. κ.λπ. Πόσες μέρες θα αντέχαμε να προσπαθούμε και να μην κουνιέται τίποτε;
Φυσικά, θα πιέζουμε συνέχεια τη ΝΔ προς την φιλελεύθερη πατριωτική κατεύθυνση. Θα είμαστε η ιδεολογική μπουλντόζα που θα καθαρίζει τον δρόμο βροντοφωνάζοντας για πράγματα που το γαλάζιο ΠΑΣΟΚ φοβάται ακόμα και να ψελλίσει. Θα είμαστε η βουκέντρα που θα ωθεί τη ΝΔ να κάνει όσα μέχρι τώρα δεν μπορεί ή δεν θέλει. Τι θα καταφέρουμε; Σίγουρα, θα αποκαταστήσουμε την αλήθεια για πλείστες όσες φιλελεύθερες αρχές και αξίες έχει κατασυκοφαντήσει η ιδεολογική τρομοκρατία της αριστεράς: τον σεβασμό της ιδιοκτησίας, τη διευκόλυνση του επιχειρείν, την ηθική του κέρδους, την αποτίμηση ανθρώπων και έργων βάσει της σχέσης κόστους/αποτελέσματος, τη χαμηλή φορολογία, την απόδοση λογαριασμού στους πολίτες και για το τελευταίο ευρώ που ξοδεύει το κράτος. Θα καταφέρουμε κάτι στο πεδίο; Θα το προσπαθήσουμε με κάθε τρόπο. Όμως όσο κι αν υποστηρίζουμε την ανάγκη ριζικών μεταρρυθμίσεων (δες, για παράδειγμα εδώ:), αν η κυβέρνηση δεν θέλει, δεν θα γίνουν. Άλλωστε, αν μπούμε στην Βουλή ακόμα και με 4%, και η ΝΔ πάρει 40%, το 40% θα κυβερνήσει κι όχι το 4%. Αυτοί είναι, είτε μας αρέσουν είτε όχι, οι κανόνες της Δημοκρατίας.
Όμως, σε περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ, με τη γνωστή πολιτική φθοράς του αντιπάλου, φέρει πρόταση μομφής, δηλώνουμε ευθέως ότι θα την καταψηφίσουμε. Πρώτον, διότι δεν υπάρχει καμμία απολύτως πιθανότητα σύμπλευσης της ΕΘΝΙΚΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ με αυτόν τον εσμό ποινικού και ψυχιατρικού ενδιαφέροντος και, δεύτερον, διότι οι περισσότερες διαφορές μας με τη ΝΔ, δεν είναι ιδεολογικού χαρακτήρα αλλά πρακτικού: δεν εφαρμόζει αυτά που θεωρητικώς εκπροσωπεί, και δεν θέλει να σπάσει αυγά τη στιγμή που ο πρωθυπουργός διακηρύσσει στο… tik tok (!) την πρόθεσή του να «σαρώσει» τις παθογένειες του βαθέος (παρα)κράτους και ζητάει νέα «ισχυρή εντολή».
Εμείς θα τον ρωτούσαμε τώρα, πριν τις εκλογές: Δεν ήταν τόσο ισχυρή η εντολή του 2019 ή δεν κατάλαβε εδώ και 4 χρόνια ότι το κράτος έχει παθογένειες; Και πώς θα το κάνει αυτό αν πάρει «ισχυρή εντολή»; Δημοσίους υπαλλήλους, αυτούς που τροφοδοτούν τις παθογένειες, θα απολύσει; Δημοσίους οργανισμούς, αυτούς που, μη έχοντας αντικείμενο εργασίας, παράγουν μόνο παθογένειες, θα κλείσει; Ποιος τον εμπόδισε να βάλει, ας πούμε, ως διοικητές δημόσιων οργανισμών σοβαρούς μάνατζερ κι όχι άκαπνα παιδαρέλια με μοναδικό προσόν τη θητεία στην ΟΝΝΕΔ; Ποιος τον εμπόδισε να ορίσει υπουργούς εξωκοινοβουλευτικούς; Ποιος τον εμπόδισε να συλλάβει τον καρατέκα του Συντάγματος; Ποιος τον εμπόδισε να βάλει την πραγματική αστυνομία στα ΑΕΙ να πετάξει έξω όσους τα βανδαλίζουν και τα έχουν καταστήσει ορμητήρια εγκληματιών; Ποιος τον εμπόδισε να σταματήσει να δίνει άσυλο σε τρομοκράτες εισβολείς; Ποιος τον εμπόδισε να καταργήσει τα σκανδαλώδη προνόμια των τεμπέληδων της εύφορης κοιλάδας του κρατικού συνδικαλισμού;
Εξήγησέ μας, Κυριάκο, τι δεν έκανες, από το 2019 μέχρι σήμερα, και γιατί; Τι άλλαξε (μέσα σου, στο κόμμα σου, στη χώρα) και θα τα κάνεις όλα αυτά με την καινούργια “ισχυρή” εντολή; Με λεπτομέρειες, please. Διότι το “σαρώνω” είναι άγριο ρήμα και δεν γίνεται με δημόσιες σχέσεις.
H ΕΘΝΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ είναι αναγκαία στη Βουλή διότι εκπροσωπεί αυτό που θα έπρεπε να είναι η ΝΔ. Αν η ΝΔ αντιληφθεί τι σημαίνει «το μαχαίρι πρέπει να φτάσει μέχρι το κόκκαλο» θα τη βοηθήσουμε με μεγάλη χαρά. Αλλά δεν το βλέπω. Και μόνο το ότι εκφοβίζει τους ψηφοφόρους με το μαθηματικώς, όπως είδαμε, αδύνατο σενάριο της «κυβέρνησης των ηττημένων», για να υπεξαιρέσει ψήφους που δεν της ανήκουν, δείχνει έλλειμμα και λογικής και ηθικής. Αντί να προβάλλει τους λόγους για τους οποίους θα πρέπει να την ψηφίσουν, υποτιμά τη νοημοσύνη τους για να υποστηρίξει τον εκβιασμό: «ψηφίστε εμάς για να μην έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ». Την ίδια στιγμή που σε θέματα νόμου και τάξης, στο οικονομικό πεδίο, στην επιδοματική πολιτική, αλλά και σε θέματα πολιτικής ορθότητας και woke κουλτούρας αντιγράφει, για να μην πω υπερακοντίζει, τις συριζαϊκές πατέντες.
Είμαστε, λοιπόν, καλοπροαίρετοι. Αλλά όχι αφελείς. Θα θέλαμε η ΝΔ, να πάψει να είναι ένα κεντροαριστερό κόμμα πολυπολιτισμικής παρατήρησης και να γίνει ένα φιλελεύθερο κόμμα εθνικής δράσης, αυτό που είναι η ΕΘΝΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ. Θα κάνουμε τα πάντα για να την στρέψουμε προς τα εκεί. Το αν τα καταφέρουμε, εξαρτάται κι από σένα, ψηφοφόρε.
