Με αφορμή το κλείσιμο της εφημερίδας «Η ΑΥΓΗ», ένα έντυπο με τεράστια παρουσία στο χώρο της Αριστεράς, προσφορά και μια τεράστια ιστορία από το 1952, αλλά και για τις εξελίξεις στο χώρο της Κεντροαριστεράς, μίλησε στο Πρώτο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας 91,6 και 105,8 και στην εκπομπή «Το GPS της Επικαιρότητας» με τον Θάνο Σιαφάκα, ο Πάνος Σκουρλέτης, πρώην Υπουργός και Στέλεχος της Νέας Αριστεράς.
«Προκαλεί θλίψη η απόφαση για το κλείσιμο της Αυγής-Ενοχλεί τον κ. Κασσελάκη η εφημερίδα όπως ενοχλεί και ο όρος Αριστερά»
Όπως και δήλωσε αρχικά στον Θάνο Σιαφάκα, «Υπάρχουν δύο πλευρές σε αυτό το θέμα: το πολιτικό ζήτημα αυτό καθεαυτό, αλλά και αυτό που σχετίζεται με την ιστορική διαδρομή της Αυγής, η οποία κατόρθωσε να επιζήσει μέσα από τεράστιες δυσκολίες, πολύ περισσότερες από αυτές που επικαλείται ο σημερινός πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Η Αυγή συμπυκνώνει τη διαδρομή της Αριστεράς από τις αρχές της δεκαετίας του ‘50 και από ένα σημείο και έπειτα ήταν ο εκφραστής ενός ιδιαίτερου διαμορφωμένου ιδεολογικοπολιτικού ρεύματος στα πλαίσια της Αριστεράς, της ανανεωτικής αριστεράς, της ανανεωτικής ριζοσπαστικής αριστεράς, μέσα από τις διάφορες διαδρομές της. Άρα, το κλείσιμό της και γεννά θλίψη αλλά και προφανώς συνιστά από μόνη της ένα τεράστιο πολιτικό ζήτημα. Πολλές φορές η Αυγή έφτασε στο σημείο να πάρει αποφάσεις δύσκολες, να επανεκκινήσει, αλλά όλα αυτά συζητούνταν στα αντίστοιχα όργανα του κόμματος. Όμως-και με αυτό θέλω να τελειώσω την απάντησή μου-επειδή ακριβώς η Αυγή συμπυκνώνει όλα αυτά σε σχέση με ένα κομμάτι της Αριστεράς, ίσως αυτό να είναι που να ενοχλεί και τον κ. Κασσελάκη όταν έχει πάρει διαζύγιο από αυτή την αριστερά. Γιατί να υπάρχει ένα τόσο δυνατό σύμβολο-όνομα δίπλα του; Ίσως είναι ένα εμπόδιο για τις δικές του επιδιώξεις. Άρα, ίσως είναι τελικά εντελώς αδιάφορο (…). Όπως θα έλεγα επίσης ότι ενοχλεί ακόμα κάποιους και ο όρος Αριστερά στον τίτλο του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ. Και μην εκπλαγείτε εάν κάποια στιγμή στο επόμενο συνέδριο που έχει εξαγγελθεί για το φθινόπωρο δούμε αλλαγές και σε αυτό το επίπεδο. Δεν ξέρω τελικά τι θα επιλεγεί, αλλά προφανώς γεννά πολιτική θλίψη».
«Ασέλγεια πάνω στο σώμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτό που επιχειρεί σήμερα ο Στέφανος Κασσελάκης-Θέλει να μετατρέψει τον ΣΥΡΙΖΑ σ’ ένα Ι.Χ κόμμα»
Εν συνεχεία, ο κ. Σκουρλέτης υπογράμμισε το εξής στην εκπομπή «Το GPS της Επικαιρότητας», «Θεωρώ ότι όλα όσα λέει και έχει κάνει ο κ. Κασσελάκης, ουσιαστικά ισοδυναμούν με μια ασέλγεια πάνω στο σώμα του ΣΥΡΙΖΑ, πάνω στο σώμα της Αριστεράς και απέναντι στον κόσμο και στην ιστορία του (…). Θέλει να μετατρέψει το ΣΥΡΙΖΑ σ’ ένα Ι.Χ κόμμα. Ειλικρινά δηλαδή, δεν μπορεί κανείς να το χωνέψει, ούτε να το αποδεχθεί, όπως και να το δει αυτό το πράγμα. Και σίγουρα το κόμμα είναι μια εθελοντική ένωση προσώπων πάνω σε μια ιδεολογική, προγραμματική, πολιτική βάση που καθορίζει κάθε φορά συλλογικά τα όριά της και το περιεχόμενό της ο κόσμος που το ακολουθεί. Δεν είναι μια επιχείρηση και ο πρόεδρός του είναι ένας πρόεδρος εκλεγμένος. Εν πάση περιπτώσει, εγώ είχα από πριν διαφωνήσει και πριν εκλεγεί ο κ. Κασσελάκης, με αυτή την κατ’ επίφαση δημοκρατική διαδικασία, η οποία σκοτώνει τη λογοδοσία εντός του κόμματος, εννοώ την άμεση εκλογή και μάλιστα χωρίς δικλίδες. Ένας άνθρωπος ο οποίος δεν είχε ούτε ένα-δύο μήνες μέλος (…). Όλα αυτά ουσιαστικά ενισχύουν τη λογική της ανάθεσης. Δεν έχουν να κάνουν τίποτα με μια δημοκρατική, συμμετοχική συγκρότηση των πολιτών. Είναι στοιχεία της απαξίας των κομμάτων, θα έλεγα αυτές οι διαδικασίες, αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση, αλλά επίκαιρη».
«Δεν εκτιμώ την πολιτική παρουσία του ναυάρχου, του κ. Αποστολάκη-Έχει μικρή σχέση με την Αριστερά»
Ερωτηθείς έπειτα για τις δηλώσεις του κ. Αποστολάκη, περί μαύρου χρήματος στο ΣΥΡΙΖΑ, ο κ. Σκουρλέτης είπε «Όσον αφορά, τον κ. Αποστολάκη, δεν ξέρω τι προσλαμβάνουσες έχει και τι εμπειρίες και τη διαδρομή του. Άλλωστε και αυτός μικρή σχέση με την Αριστερά είχε. Μπορεί κάποιος να τον εκτιμάει για τις ικανότητές του ως στρατηγός, ως ναύαρχος, αλλά τώρα είναι ένας άνθρωπος που παρ’ ολίγον και για 24 ώρες ήταν υπουργός της Νέας Δημοκρατίας για να τον μαζέψει κάνα τέταρτο ο Αλέξης ο Τσίπρας. Ε, δεν εκτιμώ πολύ την πολιτική του παρουσία. Είναι πραγματικά αυτά τα πράγματα, επικίνδυνα και τοξικά δηλαδή τα όσα λέγονται το τελευταίο εικοσιτετράωρο (…). Δεν ξέρω που σταματάει πια αυτή η διαλυτική προσέγγιση. Λέει με τέτοια ευκολία τέτοια λόγια (…). Λέω λοιπόν, ότι είναι όλα κρυστάλλινα τα οικονομικά του ΣΥΡΙΖΑ, ότι δεν υπήρξε μαύρο χρήμα».
«Είναι ευθέως μια επίθεση στο πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα. Αλλά θα έλεγα ότι και ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας θερίζει ό,τι έσπειρε σε σχέση με το «φαινόμενο» Κασσελάκη»
Και πρόσθεσε το εξής ο κ. Πάνος Σκουρλέτης στο τέλος της συνομιλίας τους «Δεν υιοθετώ αυτές τις θεωρίες συνωμοσίας που υποτίθεται πήγε, τον βρήκε κτλ. Βέβαια τον θεώρησε ικανό να είναι υποψήφιος του ψηφοδελτίου Επικρατείας όπως θυμόσαστε. Αλλά από εκεί και έπειτα οι αλλαγές που έγιναν μέσα στο κόμμα, η περιρρέουσα ατμόσφαιρα, τα σενάρια περί εσωτερικών εχθρών, ένας λόγος συνωμοσιολογικός, λαϊκίστικος που από το ‘19 και έπειτα πραγματικά ακουγόντουσαν ολοένα και περισσότερο στον τότε ΣΥΡΙΖΑ, δημιούργησαν το κατάλληλο έδαφος-στη φάση της κρίσης, τη στιγμή της κρίσης, να έρθει ο Κασσελάκης. Άρα, με αυτή την έννοια ο Τσίπρας θερίζει ό,τι έσπειρε. Έχει λοιπόν, ευθύνες για τις οποίες δεν έχει μιλήσει και για την εκλογή του Στέφανου Κασσελάκη, αλλά πολύ περισσότερο μιας και ο Αλέξης Τσίπρας και μέσα από το ίδρυμά του έκανε μια προσπάθεια επανατοποθέτησης σε μεγάλα, σε μείζονα σύγχρονα προβλήματα που αφορούν την Ελλάδα και την Ευρώπη. Νομίζω ότι προηγείται να μιλήσει για τις δικές του ευθύνες και τις επιλογές μετά το ‘19. Ήταν ο άνθρωπος ο οποίος είχε λευκή επιταγή μέσα στο κόμμα μετά το ‘19. Λευκή επιταγή σε σχέση με τις επιλογές του ΣΥΡΙΖΑ (…). Συλλογικά το κόμμα δεν κάθισε να συζητήσει γιατί μετά από μια σκληρή περίοδο δημοσιονομικών περιορισμών και την εφαρμογή του τρίτου μνημονίου, που τουλάχιστον δεν είχε υιοθετήσει την πατρότητά του και την ιδιοκτησία του ο ΣΥΡΙΖΑ, πήρε ένα 32% να καθίσει να πει πώς το έφτασε αυτό το 32% και το έκανε 18%; Δεν υπάρχουν ευθύνες γι’ αυτό το πράγμα; Τίμησε το 32% που είχε πάρει το ’19; Μπόρεσε να εκπροσωπήσει εκείνες τις κοινωνικές δυνάμεις που το είχαν στηρίξει; Μήπως αυτή η γενικόλογη στροφή προς το κέντρο ήταν μια πορεία συντηρητικοποίησης που κατέστησε τη Νέα Δημοκρατία πιο ηγεμονική δύναμη σε αυτό το πεδίο;»