Τα τελευταία χρόνια, η ισραηλινή αμυντική βιομηχανία έχει επενδύσει δισεκατομμύρια σε μια ενδεχόμενη στρατιωτική επιχείρηση κατά του Ιράν, αναπτύσσοντας προηγμένα οπλικά συστήματα που διευρύνουν κατά πολύ τις στρατιωτικές ικανότητες της χώρας. Πολλές από αυτές, αποκαλύφθηκαν μόλις μετά την πώλησή τους σε ξένες δυνάμεις.
Όπως αναφέρει η Jerusalem Post, οι μακροχρόνιες προετοιμασίες του Ισραήλ για μια ενδεχόμενη επίθεση στο Ιράν, έχει απαιτήσει επενδύσεις δισεκατομμυρίων, τόσο σε δολάρια όσο και σε σέκελ, το νόμισμα της χώρας. Η φιλόδοξη επένδυση του Ισραήλ περιλαμβάνει την ανάπτυξη εξειδικευμένων όπλων, εκ των οποίων κάποια οι ΗΠΑ αρνήθηκαν να πωλήσουν, καθώς και άλλα καινοτόμα συστήματα που δεν είναι διαθέσιμα στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Οι προκλήσεις για πλήγματα στο Ιράν
Πρόσφατα, το Ισραήλ πραγματοποίησε μια επιχείρηση στην Υεμένη, χρησιμοποιώντας μαχητικά F-15 από βάση 1.800 χιλιομέτρων μακριά, επιδεικνύοντας τις ικανότητες αυτοσχεδιασμού του. Αυτά τα αεροσκάφη, αρχικά σχεδιασμένα για αερομαχίες, τροποποιήθηκαν στο Ισραήλ για αποστολές κρούσης. Η ισραηλινή αεροπορία τα εξόπλισε με σύγχρονα πυρομαχικά από Αμερικανούς και Ισραηλινούς κατασκευαστές
Ωστόσο, μια επίθεση στο Ιράν παρουσιάζει μια πολύ πιο περίπλοκη πρόκληση. Οι ιρανικές πυρηνικές εγκαταστάσεις και οι βάσεις βαλλιστικών πυραύλων βρίσκονται βαθιά στο έδαφος, σε αντίθεση με λιγότερο προστατευμένους στόχους, όπως οι τερματικοί σταθμοί πετρελαίου. Επιπλέον, το Ιράν διαθέτει ένα προηγμένο αντιαεροπορικό σύστημα, το οποίο, σύμφωνα με τις ισχυρισμούς του, ισοδυναμεί με τις δυνατότητες ρωσικών συστημάτων όπως το S-300, ικανά να αναχαιτίσουν πυραύλους που εκτοξεύει το Ισραήλ.
Το Ιράν διαθέτει επίσης έναν απαρχαιωμένο αεροπορικό στόλο, περιλαμβάνοντας ρωσικά MiG-29 και αμερικανικά F-14 από την εποχή του Σάχη, που συνεχίζουν να λειτουργούν παρά τις διεθνείς κυρώσεις.
Επιθέσεις από 2.000 χιλιόμετρα μακριά
Αεροπορικές επιθέσεις σε απόσταση περίπου 2.000 χιλιομέτρων συνήθως πραγματοποιούνται από δυνάμεις των ΗΠΑ και της Ρωσίας, χρησιμοποιώντας πυραύλους κρουζ και βομβαρδιστικά.
Από την πλευρά του το Ισραήλ επενδύει ένα σημαντικό ποσοστό από τη βοήθεια που λαμβάνει από τις ΗΠΑ, για την απόκτηση μαχητικών αεροσκαφών που μπορούν να πετάξουν για δύο ώρες κάθε φορά, όπως μία προηγμένη μοίρα F-15I και τέσσερις μοίρες F-16I Sufa.
H Lockheed Martin ανέπτυξε ειδικές δεξαμενές καυσίμου για αυτά τα αεροσκάφη, αυξάνοντας το βεληνεκές τους χωρίς να επηρεάζει σημαντικά την αεροδυναμική ή την ορατότητά τους από τα ραντάρ, αναφέρει η Jerusalem Post.
Το Ισραήλ, σύμφωνα με τις αναφορές, έχει αναπτύξει αποσπώμενες δεξαμενές καυσίμου για τα F-35, επιτρέποντας τους να φτάσουν στο Ιράν διατηρώντας τις ικανότητες Stealth. Χωρίς αυτές, το βεληνεκές τους είναι ανεπαρκές, ενώ οι τυπικές δεξαμενές κάτω από τα φτερά επηρεάζουν σημαντικά την αόρατη πτήση τους.
Στα τέλη της δεκαετίας του 2000, οι αμυντική βιομηχανία του Ισραήλ παρουσίασε δύο μακράς εμβέλειας πυραύλους που εκτοξεύονται από μαχητικά αεροσκάφη. Αν και οι λεπτομέρειες, όπως η ακριβής τους εμβέλεια, παραμένουν ασαφείς, είναι γνωστό ότι έχουν εμβέλεια εκατοντάδων χιλιομέτρων, επιτρέποντας επιθέσεις εκτός εμβέλειας από την αεράμυνα του Ιράν.
Αυτοί οι πύραυλοι ταξιδεύουν με υπερηχητικές ταχύτητες, μειώνοντας τους χρόνους προειδοποίησης του εχθρού και περιπλέκοντας τις προσπάθειες αναχαίτισης, αυξάνοντας τις πιθανότητες να πλήξουν τον στόχο.
Οι προηγμένοι πύραυλοι του Ισραήλ
Ο Rampage, που αναπτύχθηκε σε συνεργασία μεταξύ της Ισραηλινές Αεροδιαστημικές Βιομηχανίες (IAI) και την Elbit Systems, βασίζεται στον πύραυλο EXTRA της Elbit. Αρχικά σχεδιασμένο για εκτόξευση από το έδαφος, προσαρμόστηκε για εκτόξευση από αεροσκάφη, αποκτώντας μεγαλύτερη εμβέλεια και ταχύτητα. Διαθέτει πολλαπλά συστήματα πλοήγησης για ακριβή στόχευση και φέρει πολεμική κεφαλή 150 κιλών. Ο Rampage μπορεί να εκτοξευθεί από αεροσκάφη F-15, F-16 και F-35 του Ισραήλ και είναι σχετικά οικονομικό, με κόστος λίγες εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια ανά μονάδα.
Ο πύραυλος Rocks, που παρουσιάστηκε από τη Rafael το 2019, συνδυάζει υπερηχητικές δυνατότητες πλεύσης με δορυφορική και αδρανειακή πλοήγηση, καθώς και οπτική στόχευση. Βασίζεται στον πύραυλο Anchor της Rafael, ο οποίος χρησιμοποιείται για δοκιμές λόγω της ομοιότητάς του με τον ιρανικό πύραυλο Shahab. Ο Rocks μπορεί να εκτοξευθεί από μικρότερα αεροσκάφη F-16 και πιθανώς από τα F-35. Ξένες εκτιμήσεις αναφέρουν ότι έχει εμβέλεια 300 χιλιομέτρων και μπορεί να φέρει πολεμική κεφαλή 500 κιλών, καθιστώντας τον ικανό να πλήξει οχυρωμένες ή υπόγειες δομές.
Ένα ακόμη ισραηλινό όπλο, γνωστό μόνο από ξένες αναφορές, είναι ο πύραυλος cruise PopEye Turbo, που αναπτύχθηκε από τη Rafael και έχει εμβέλεια 1.500 χιλιομέτρων. Σχεδιάστηκε για εκτόξευση από υποβρύχια του Πολεμικού Ναυτικού του Ισραήλ και μπορεί να φέρει τόσο συμβατικές όσο και πυρηνικές κεφαλές. Η εμβέλειά του επιτρέπει στα ισραηλινά υποβρύχια να πλήξουν το Ιράν από την Ερυθρά ή την Αραβική Θάλασσα, χωρίς να εισέλθουν στον Περσικό Κόλπο.
Σύμφωνα με ξένες πηγές, το Ισραήλ διαθέτει το πυραυλικό σύστημα εδάφους-εδάφους Jericho, το οποίο μπορεί να φέρει τόσο συμβατικές όσο και πυρηνικές κεφαλές. Το Ισραήλ διατηρεί πολιτική ασάφειας σχετικά με αυτές τις δυνατότητες, αν και ο δορυφορικός εκτοξευτής Shavit το 1988 επιβεβαίωσε τις βαλλιστικές ικανότητες μεγάλης εμβέλειας. Επιπλέον, η Elbit έχει αναπτύξει τις βόμβες διάτρησης 500MPR, που μπορούν να διαπεράσουν έως 4 μέτρα σκυροδέματος, προοριζόμενες για διάρρηξη καταφυγίων.πηγή enikos.gr