Η κατάσταση στην Ιταλία, με την αποτυχημένη προσπάθεια της κυβέρνησης Μελόνι να επιβάλει έναν μεγάλο φόρο στα υπερκέρδη των τραπεζών λόγω υψηλών επιτοκίων, η κατάργηση ωστόσο του «κοινωνικού εισοδήματος» στην οποία προχώρησε, η συνεργασία με τις ΗΠΑ για αποχώρηση της Ρώμης από το «Δρόμο του Μεταξιού», αλλά και η κατάληψη επίσης των ιταλικών ακτών κατά 60% από ομπρελοκαθίσματα και η προσπάθεια κι εκεί κινήσεων πολιτών να απελευθερωθεί ο χώρος είναι ζητήματα που εξετάζονται στην εκπομπή του Πολυδεύκη Παπαδόπουλου «Με το Πρώτο στην Ευρώπη και τον Κόσμο» (Α’ Πρόγραμμα, Σάββατα και Κυριακές 12.00-13.00). Συμμετέχει ο ανταποκριτής της ΕΡΤ στην Ιταλία Κρίστιαν Μαυρής.
Τις προηγούμενες ημέρες υπήρξε μεγάλη αναταραχή στην Ιταλία από τη απόφαση της κυβέρνησης συνεργασίας της Τζόρτζια Μελόνι να προχωρήσει στην επιβολή έκτακτης εισφοράς 40% στα αυξημένα κέρδη των τραπεζών λόγω ανόδου των επιτοκίων. Είχε μάλιστα ανακοινώσει πως με τα χρήματα που θα προέλθουν από αυτό το μέτρο θα χρηματοδοτήσει επικείμενες ελαφρύνσεις για τις οικογένειες που έχουν πληγεί από τα υψηλότερα επιτόκια δανεισμού. Τη σχετική πολιτική πρωτοβουλία είχε πάρει κυρίως πάνω του ο Αναπληρωτής Πρωθυπουργός Σαλβίνι, ο οποίος εξαπολύει συχνά επιθέσεις στην ΕΚΤ για τις αλλεπάλληλες επιτοκιακές αυξήσεις στις οποίες έχει προβεί τον τελευταίο χρόνο. Ωστόσο, η εν λόγω νομοθετική πρωτοβουλία προκάλεσε τα αμέσως επόμενα 24ωρα πυροδότηση ενός sell off των μετοχών των ιταλικών τραπεζών, εξαϋλώνοντας περίπου 10 δισ. ευρώ από την κεφαλαιοποίηση τους. Έτσι, υπήρχε τάχιστη κυβερνητική αναδίπλωση στο θέμα, με την κυβέρνηση να προχωρά τελικά στην εισαγωγή ενός άλλου φόρου που δεν θα μπορεί να υπερβαίνει το 0,1% του συνολικού ενεργητικού τους.
Mια άλλη πολιτική με την οποία θέλησε να βάλει το πιο νεοφιλελεύθερο στίγμα της η κυβέρνηση της Μελόνι είναι η απόφασή ώστε το ιταλικό ίδρυμα κοινωνικών ασφαλίσεων να σταματήσει από την 1η Αυγούστου να χορηγεί το «λεγόμενο κοινωνικό εισόδημα» σε άνεργους και πολίτες με χαμηλό εισόδημα. Επρόκειτο για μέτρο που είχε υιοθετήσει η πρώτη κυβέρνηση του Τζουζέπε Κόντε, τον Μάρτιο του 2019, με στόχο την στήριξη των φτωχότερων πολιτών της χώρας και το οποίο αντιστοιχούσε, κατά μέσο όρο σε 550 ευρώ τον μήνα. Το νέο μέτρο αφορά τώρα οικογένειες στις οποίες υπάρχουν πολίτες που θεωρείται πως είναι σε θέση να αναζητήσουν μια νέα απασχόληση. Η σχετική απόφαση προκάλεσε δυσαρέσκεια, κυρίως σε πολλές περιοχές του ιταλικού νότου με υψηλό ποσοστό ανεργίας. Έτσι, η κυβέρνηση, αντί του «κοινωνικού εισοδήματος», υιοθέτησε ένα άλλο μέτρο που ονόμασε «εισόδημα κοινωνικής ένταξης» και το οποίο, υπό όρους, δεν θα μπορεί να ξεπερνά ετησίως τα 6.000 ευρώ. Παράλληλα, όποιος δεν δικαιούται να λάβει το συγκεκριμένο βοήθημα θα μπορεί να κάνει αίτηση για χορήγηση 350 ευρώ τον μήνα για διάστημα ενός έτους, υπό την προϋπόθεση, όμως, ότι θα παρακολουθεί παράλληλα μαθήματα επαγγελματικής κατάρτισης. Η κεντροαριστερή αντιπολίτευση και τα Πέντε Αστέρια κατηγόρησαν την κυβέρνηση Μελόνι πως, με την κατάργηση του «κοινωνικού εισοδήματος», ουσιαστικά ξεκίνησε «πόλεμο κατά των φτωχότερων πολιτών», αλλά δεν έχουν και πολλά πολιτικά μέσα να πιέσουν, λόγω των συσχετισμών στη Βουλή και Γερουσία.
Επίσης, πριν λίγες εβδομάδες η Τζόρτζια Μελόνι υπήρξε η μοναδική πολιτική ηγέτης με ακροδεξιές ρίζες που έγινε δεκτή στον Λευκό Οίκο από τον Πρόεδρο Μπάιντεν, ενώ π.χ. αυτό δεν είχε συμβεί με τον ΄Ορμπαν και τον Μπολσονάρου. Κύριο διαβατήριο γι’ αυτή την αποδοχή θεωρείται πως αποτέλεσε η ένθερμη υποστήριξη της Ιταλίας και ειδικά της Μελόνι στην πολιτική του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ ως προς τον πόλεμο στην Ουκρανία. Το καινούργιο, όμως, που φαίνεται ότι συζητήθηκε ήταν η βούληση –από παλιά- των ΗΠΑ να επηρεάσουν την Ιταλία να αποχωρήσει από το «Δρόμο του Μεταξιού» και τα συγκεκριμένα σχέδια που έχουν συνδιαμορφωθεί με την Κίνα στα πλαίσια αυτού του προγράμματος. Και φαίνεται πως η Ουάσιγκτον έλαβε ορισμένες διαβεβαιώσεις από τη Ρώμη πως θα κινηθεί προς αυτή την κατεύθυνση. Να σημειωθεί ότι από όλες τις χώρες του G7 η Ιταλία ήταν η μόνη που είχε προχωρήσει σε τέτοιες συμφωνίες με την Κίνα.
Ακόμη, όπως είναι γνωστό, τις μέρες αυτές εξελίσσεται στην Ελλάδα το λεγόμενο «κίνημα της πετσέτας» ως μια διαμαρτυρία για την κατάληψη των προσβάσιμων ακτών της χώρας από ομπρελοκαθίσματα, σε ποσοστά υπερβολικά, είτε νόμιμα, είτε συνήθως παράνομα. Εκείνο, όμως, που έχουμε ξέρουμε λιγότερο, είναι ότι το ίδιο συμβαίνει τα τελευταία χρόνια και στην Ιταλία, όπου το 60% των ακτών της από 8000 χλμ (μισές σε μήκος από της Ελλάδας) έχουν καταληφθεί επίσης σε υπερβολικό βαθμό από νόμιμες ή και πολλές φορές παράνομες επιχειρήσεις -που φτάνουν μάλιστα να αγγίζουν έως και τη μαφία- και οι οποίες επιβάλλουν τιμές από υψηλές έως εξωφρενικές. Κι εκεί έχει αναπτυχθεί ένα ακτιβιστικό δίκτυο, το Mare Libero, που διεκδικεί εκείνο που υποδεικνύει η ονομασία του: «Ελεύθερη Θάλασσα». Το ιταλικό κράτος υποτίθεται κι αυτό πως προσπαθεί τα τελευταία χρόνια να βάλει μια τάξη, αν και πέραν τούτων βρίσκεται σε διένεξη και με τις Βρυξέλλες, οι οποίες πάλι απαιτούν οι διαγωνισμοί για τη μίσθωση των ιταλικών ακτών να είναι ανοικτές και σε ξένες επιχειρήσεις, στα πλαίσια της Εσωτερικής Αγοράς.