ΚΟΜΜΑΤΙΚΟΣ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ
Γράφει ο Γεώργιος Καραμαδούκης
Πολλοί ίσως παραξενευτούν που γράφω ένα άρθρο για τον κομματικό
εθνικισμό, ενώ ο ίδιος ηγούμαι μιας αντιδημοκρατικής εθνικιστικής κινήσεως των
Ελλήνων Αριστοκρατών. Προς επικύρωση του παραπάνω αναφέρω ότι όταν πήγα να
ρίξω στις εκλογές το άκυρο αριστοκρατικό ψηφοδέλτιο μέλος της εφορευτικής
επιτροπής με αναγνώρισε ρωτώντας με: Κύριε Καραμαδούκη εσείς εδώ; Του
απάντησα ήρθα να γαζώσω εκλογικώς τους δημοκράτες… Ακολούθησε ένα σχετικό
σούσουρο και έφυγα βιαστικώς.
Όσο λοιπόν και να σας φανεί παράξενο στο βιβλίο μου «Αριστοκρατία
πρόταση για ένα άλλο πολίτευμα» από τις εκδόσεις Λόγχη, αναφέρω πως για να πέσει
ένα δημοκρατικό καθεστώς υπάρχει και ο τρόπος δια ενός κόμματος που θα
καταλάβει την εξουσία και θα το αλλάξει. Ως Έλληνες Αριστοκράτες παλέψαμε μέσα
από το Ε.Μ.Ε.Ι.Σ. το 2017-2018 να ενώσουμε τα εθνικιστικά και πατριωτικά κόμματα
σε έναν συνασπισμό ώστε αυτό να επιτευχθεί. Δυστυχώς δεν έγινε τίποτα λόγω των
αρχηγισμών και άλλων δευτερευόντων παραγόντων που τα περιγράφω στο βιβλίο
μου Έλληνες Αριστοκράτες ο πολιτικός μας αγών από τις εκδόσεις Νοών.
Έχω πολλές φορές γράψει με αναρτήσεις μου στο διαδίκτυο, σε εφημερίδες,
αλλά και στο βιβλίο μου «Ο εθνικισμός και η ελληνική περίπτωση» από τις εκδόσεις
Νοών, πως ο εθνικισμός οφείλει να εκσυγχρονιστεί. Όταν μιλώ για εκσυγχρονισμό
του εθνικισμού δεν μιλώ για αλλαγή του κυρίαρχου περιεχομένου του, διότι τότε δεν
θα είχαμε εθνικισμό αλλά κάτι άλλο. Μιλώ για αναχρονιστικά δόγματα και
λανθασμένες τακτικές και πρακτικές.
Σε ένα σύγχρονο εθνικιστικό κόμμα και ευρύτερα κίνημα δεν μπορεί να
υπάρχουν μεσαιωνικές θέσεις για εμβόλια που θα μας βγάλουν καρκίνους ή θα μας
βάλουν το σφράγισμα του αντιχρίστου. Δεν μπορεί να μένουμε σε δόγματα περί του
ξανθού γένους και της κακιάς Δύσης. Δεν μπορεί να πετάμε κορώνες του τύπου σε 24
ώρες λύνουμε το λαθρομεταναστευτικό. Δεν μπορούμε να συνεχίζουμε με πρόσωπα
που το μόνο προσόν τους είναι η μαγκιά και τα μπράτσα. Δεν μπορούμε να βάζουμε
τα πρόσωπα πιο πάνω από την ιδεολογία και να εξακολουθούμε στην παθογένεια
αυτή της προσωπολατρείας.
Ο μεγαλύτερος εχθρός του εθνικισμού ήταν και είναι η δεξιά. Για να
μπορέσουμε κομματικώς να την νικήσουμε πρέπει ο εθνικισμός να εκσυγχρονιστεί
και να λάβει την μορφή εθνικιστικής δεξιάς. Να πάψει η τακτική της κουκούλας και
των τσαμπουκάδων. Να τεθούν πρόσωπα κύρους με ήθος και μόρφωση στην πρώτη
γραμμή και να προταθούν ρεαλιστικές λύσεις τόσο στην εσωτερική όσο και στην
εξωτερική πολιτική. Ο κομματικός εθνικισμός να σκύψει περισσότερο στα
καθημερινά προβλήματα των Ελλήνων και να κάνει δράσεις όχι απλά αντιστάσεως
και διαμαρτυρίας αλλά και αρωγής και προσφοράς στην κοινωνία.
Κάνω λοιπόν έκκληση τόσο στον Μιχαλολιάκο όσο και στον Κασιδιάρη να
πάψουν να εγκλωβίζουν το εθνικιστικό κοινό. Ναι είναι αγωνιστές, ναι αδίκως
φυλακίστηκαν, όμως κομματικώς είναι πλέον καμένα χαρτιά και εκπροσωπούν
ιδεολογικώς έναν αναχρονισμό, που πρέπει επιτέλους να πάψει. Αν όλα τα παραπάνω
δεν γίνουν ο εθνικισμός θα παραμείνει σε μια κατάσταση πλέμπας και περιθωρίου,
χωρίς καμία προοπτική εξουσίας. Πάμε μπροστά, πάμε εκσυγχρονιστικά.