Στις 02/09 γίναμε μάρτυρες ενός ακόμη ματωμένου μεροκάματου. Ο λόγος για τον 17χρονο Βασίλη Μερκούρη ο οποίος εργαζόταν ως διανομέας στο ψητοπωλείο ‘’Αλάτι και Πιπέρι’’ στη Σκάλα Ωρωπού. Ανήλικος και ανασφάλιστος μέσα σε ένα ακόμα εργατικό κάτεργο.
Από τη μια έχουμε τις διάφορες γαλέρες εδώ και εκεί κι από την άλλη τις μεγάλες εταιρείες διανομής, Wolt και Efood, που το ‘χουν βάλει στοίχημα να αναβιώσουν τα σκλαβοπάζαρα. Πατάνε πάνω στην ανάγκη του κόσμου της βάσης να βρει απεγνωσμένα μια δουλειά, τους βάζουν να δουλέψουν σε συνθήκες εξοντωτικής εντατικοποίησης μέσα στο δρόμο, χωρίς προφανώς να τους καλύπτουν τα προβλεπόμενα, αφήνοντάς τους να παίζουν κορώνα γράμματα τη ζωή τους για πενταροδεκάρες, ενώ οι μαγαζάτορες και τα λοιπά αφεντικά γεμίζουν τις τσέπες τους. Και όταν μιλάμε για ηλικίες από 17 έως 60 σε έναν κλάδο με υποδηλωμένη ή αδήλωτη και υποπληρωμένη (πόσες και πόσες υπερωρίες τσεπώνουν τα αφεντικά) εργασία, αυτό σημαίνει ότι οι εργασιακές συνθήκες 19ου αιώνα είναι εδώ και κρατούν καλά.
Το επάγγελμα του ντελιβερά είναι από τα πλέον επικίνδυνα της εποχής μας, πόσο μάλλον όταν και από την εργοδοσία και από μέρος της κοινωνίας οι εργαζόμενοι/ες στον κλάδο αντιμετωπίζονται σαν δούλοι/ες.
Καμιά ειρήνη με τα αφεντικά, δεν είμαστε τάληρα στις τσέπες τους.
ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΑΙΜΑ ΝΤΕΛΙΒΕΡΑΔΩΝ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗ ΒΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ
ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΜΑΣ
πηγή /rouvikonas.gr