Η απώλεια του Κώστα Σημίτη δεν είναι τίποτα περισσότερο από την αυλαία
ενός πολιτικού βίου που υπήρξε καταστροφικός για την Ελλάδα. Ο Κώστας
Σημίτης δεν ήταν ηγέτης – ήταν ο αρχιτέκτονας της εθνικής εξαπάτησης και
της πολιτικής διαφθοράς που γονάτισαν τη χώρα. Οδήγησε την Ελλάδα στην
Ευρωζώνη με ψεύτικα οικονομικά στοιχεία, παραποιώντας την πραγματικότητα
για να εξυπηρετήσει τους πολιτικούς του στόχους και τις επιταγές ξένων
συμφερόντων. Αποτέλεσμα; Η Ελλάδα αντί να ενταχθεί στην ζώνη του ευρώ ως
ισότιμο μέλος, εισήλθε ως παρίας και λιγότερο από 10 χρόνια αργότερα
ξεκίνησε να το πληρώνει πολύ ακριβά.
Αυτή η προδοτική κίνηση δεν ήταν απλώς λάθος· ήταν ένα εσκεμμένο έγκλημα
που υποθήκευσε το μέλλον της χώρας.
Το σκάνδαλο του χρηματιστηρίου ήταν άλλη μία πράξη πολιτικής ασυδοσίας
και απληστίας. Δεν ήταν μια απλή αποτυχία της κυβέρνησής του· ήταν ένα
οργανωμένο σχέδιο λεηλασίας του ιδρώτα και των ονείρων του ελληνικού
λαού. Εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες πολίτες καταστράφηκαν οικονομικά, ενώ
η πολιτική του ελίτ γέμισε τις τσέπες της. Ο ίδιος ο Κώστας Σημίτης
παρακολουθούσε από μακριά, αποφεύγοντας κάθε ευθύνη, σαν να μην ήταν
πρωθυπουργός της Ελλάδας, αλλά διαχειριστής ξένων συμφερόντων.
Η διαχείρισή του στην κρίση των Ιμίων ήταν η απόλυτη πράξη δειλίας και
εθνικής ταπείνωσης. Όταν η Ελλάδα βρέθηκε μπροστά σε μια κρίσιμη στιγμή
που απαιτούσε θάρρος και ηγετική πυγμή, ο Σημίτης επέλεξε τον δρόμο της
υποταγής. Παραδόθηκε στις επιταγές των Ηνωμένων Πολιτειών και άφησε την
Ελλάδα αποδυναμωμένη και ταπεινωμένη, υπονομεύοντας την εθνική μας
κυριαρχία δημιουργώντας de facto γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο, εδραιώνοντας
τις τουρκικές απαιτήσεις.
Η στάση του δεν ήταν απλώς ασυγχώρητη· ήταν εθνικά μειοδοτική. Το μόνο
που άφησε πίσω του ήταν μια χώρα πιο αδύναμη και μια κοινωνία γεμάτη
θυμό και ντροπή.
Ο Κώστας Σημίτης δεν θα κριθεί θετικά από την Ιστορία. Δεν υπήρξε ποτέ
ηγέτης· υπήρξε υπηρέτης ξένων δυνάμεων και συμφερόντων. Άφησε πίσω του
μια κληρονομιά ψεμάτων, διαφθοράς και εθνικής υποτέλειας. Η διακυβέρνησή
του δεν ήταν απλώς αποτυχία· ήταν προδοσία, ένα έγκλημα κατά του
ελληνικού λαού και της χώρας.
Η Ελλάδα δεν χρειάζεται να ξεχάσει. Πρέπει να θυμάται – όχι από σεβασμό,
αλλά ως παράδειγμα προς αποφυγή. Η Ιστορία δεν θα τον συγχωρήσει. Δεν θα
τον θυμόμαστε ως ηγέτη, αλλά ως την προσωποποίηση μιας ελίτ που πλούτισε
εις βάρος των πολιτών και γονάτισε το έθνος.
Θερμά συλλυπητήρια στους οικείους του. Αλλά ας μην γελιόμαστε: το
μεγαλύτερο συλλυπητήριο ανήκει στους Έλληνες που πλήρωσαν το τίμημα της
πολιτικής του, σε εκείνους που είδαν τις ζωές τους να καταστρέφονται, σε
μια χώρα που ο ίδιος άφησε διαλυμένη και εκτεθειμένη.