ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ 2/4/25: Ομιλία Βασίλη Στίγκα στην συζήτηση για
τον προγραμματισμό αμυντικών εξοπλισμών και την αμυντική πολιτική
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κύριοι Υπουργοί, κύριε Δένδια, εγώ δεν θα
κάνω μνημόσυνο για το ΕΑΜ που, μόλις πριν από λίγο μάθαμε ότι το ΕΑΜ
πολεμούσε και τους Γερμανούς, θα ξεχάσουμε και αυτά που ξέραμε. Αλλά, εν
πάση περιπτώσει, εγώ είμαι Έλληνας πατριώτης και θα κάνω μνημόσυνο στους
αγωνιστές της ΕΟΚΑ. Χθες συμπληρώθηκαν 70 χρόνια από εκείνη την ιστορική
μέρα, την 1η Απριλίου του 1955, όπου η ιστορία συνάντησε τον γίγαντα του
ελληνισμού, τον Γεώργιο Γρίβα Διγενή, και μαζί έγραψαν νέες σελίδες
ηρωισμού και αυταπάρνησης. Μαζί με τον αγέρωχο αρχηγό συντάχθηκαν
αμούστακα παιδιά που λαχταρούσαν την ελευθερία της πατρίδας τους, όπως
λαχταράει ένας διψασμένος άνθρωπος λίγο νερό. Όλοι μαζί, ενωμένοι και
αποφασισμένοι, ξεκίνησαν ένα τιτάνιο αγώνα για την εθνική τους
ανεξαρτησία εν αδεία στη δολοφονική Βρετανική Αυτοκρατορία.
Όλοι αυτοί οι ήρωες που έδωσαν τη ζωή τους για το εθνικό όραμα δεν
δείλιασαν ούτε στιγμή μπροστά στο δήμιο, μπροστά στο ικρίωμα, μπροστά
στο απόσπασμα και μπροστά στο θάνατο. Έμπρακτη απόδειξη της θυσίας τους
και της λαχτάρας τους για την ελευθερία είναι τα φυλακισμένα μνήματα,
όπου αναπαύονται οι γενναίοι. Στον τοίχο του κοιμητηρίου υπάρχει μία
επιγραφή. “Του ανδρειωμένου ο θάνατος, θάνατος δεν λογιέται”. Και όλοι
αυτοί εκεί ήταν αντρειωμένοι.
Όλοι αυτοί ήταν ήρωες βγαλμένοι μέσα από τα έγκατα της ιστορίας,
κουβαλώντας τον DNA των πολεμιστών που μόνο εμείς οι Έλληνες το έχουμε.
Αυξεντίου, Δράκος, Παλληκαρίδης, Καραολής, Δημητρίου, Ζάκος, Μάτσης και
τόσοι άλλοι που όλοι μαζί αποτελούν τους αθάνατους ήρωες που μαρτύρησαν
και κατέθεσαν τη ζωή τους στα ιερά θυσιαστήρια της πατρίδας.
Υπερασπιζόμενοι τη γη που τους γέννησε και τους έθρεψε με την ιστορία,
τους αγώνες των προγόνων μας, τις αρχές και τα ιδανικά του ελληνικού
έθνος. Αθάνατοι. Πάμε λίγο στα δικά μας και στα πρόσφατα γεγονότα διότι,
κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, άφωνη έμεινε η Ευρώπη των λαών από τον
αποκλεισμό της Μαρίν Λεπέν από τις εκλογές.
Και αν όντως ήταν ένα μεμονωμένο γεγονός και ότι έπρεπε να τιμωρηθεί για
οικονομικές ατασθαλίες που έγιναν στο Ευρωκοινοβούλιο θα λέγαμε εντάξει
και δικαίως βεβαίως να τιμωρηθεί. Όταν όμως οι αποκλεισμοί μη αρεστών,
οι αποκλεισμοί μη προσκυνημένων και όταν οι αποκλεισμοί και με δικαστική
βούλα γίνονται κανόνας στον οίκο ανοχής που λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση το
ότι αυτό δεν λέγεται δημοκρατία, απλά λέγεται στιγμή δικτατορία. Υπάρχει
διευθυντήριο με πρόθυμα μέλη, σχεδόν δουλικούς ριψάσπιδες που παίρνουν
εντολές για την εκτέλεση όλων όσων σηκώνουν κεφάλι ενάντια στη woke
ατζέντα, στον δικαιωματισμό, στα ανοιχτά σύνορα σαν να λένε «Πακιστανοί,
ελάτε ελεύθερα», στις ΜΚΟ, στην ανωμαλία και στα θέλω της μειοψηφίας.
Πρόσφατα στη Ρουμανία εκτέλεσαν έναν ψυχρό, με αποκλεισμό και φυλάκιση
τον Γκεοργιέσκου. Ναι αυτόν που οι δημοσκοπήσεις λίγο πριν τις εκλογές
τον έδειχναν με ποσοστό 1% και τελικά πήρε σχεδόν 23%.
Το ίδιο κάτι ανάλογο είχε συμβεί με τους Σπαρτιάτες και θα συμβεί και
στο μέλλον, στο κοντινό μέλλον και θα το δείτε. Και θα δείτε εκεί τα
φερέφωνα της κυβέρνησης, Τζίμα, Γιάμαλη και κάποιοι άλλοι να παθαίνουν
απανωτά εγκεφαλικά. Τον απέκλεισαν λοιπόν τον Γεωργιέσκου με την αστεία
δικαιολογία ότι τον βοήθησε λέει ο Πούτιν στις εκλογές. Πάντα βέβαια το
σύστημα ψάχνει μία δικαιολογία. Γιατί κοιτώντας στην Ελλάδα του κυρίου
Μητσοτάκη και του κυρίου Ανδρουλάκη η όποια νόμιμη στήριξη αποτελεί
μέγιστο ποινικό αδίκημα.
Ενώ όταν κλέβεις ασύστολα, σκοτώνεις αθώους με τρένα και και ζωντανούς
τους ανθρώπους, είναι προφανώς ένα απλό πλημμέλημα. Η Πολωνία δε,
πρόσφατα ζήτησε τεχνογνωσία από τη Ρουμανία για τους δικούς της
πολιτικούς αντιπάλους που θέλουν να εξοντώσει. Αφήστε βέβαια τη
“δημοκρατική”, σε εισαγωγικά βέβαια η Δημοκρατική Τουρκία εκεί είναι ένα
στυγνό δικτατορικό καθεστώς και δεν χρειαζόταν ιδιαίτερη προσπάθεια. Όχι
μόνο απέκλεισε, αλλά φυλάκισε και τον νόμιμα εκλεγμένο δήμαρχο
Κωνσταντινούπολης αποκλείοντας τον βέβαια από την κάθοδό του στις
εκλογές για την Προεδρία. Πάλι καλά που το δεν τον εκτέλεσαν και
δημόσια.
Να θυμηθούμε τον απόγονο των Ναζί, τον Σολτς, που κατέβασε στους δρόμους
200.000 πολίτες κατά του AfD με τη δικαιολογία ότι είναι ένα ακροδεξιό
κόμμα. Δεν κατάφερε βέβαια να τους αποκλείσει από τις εκλογές διότι
προφανώς οι θεσμοί λειτουργούν καλά στη Γερμανία προς τον παρόν. Αλλά
φρόντισε ο απόγονος των Ούνων να διατάξει κάποιους δήθεν δημοκράτες στην
Ελλάδα και να αποκλείσει ένα νόμιμα εκλεγμένο κοινοβουλευτικό κόμμα από
τις εκλογές. Γι’ αυτό ο ανεπαρκής Σολτς έκανε μέχρι και φόρουμ εδώ στη
χώρα μας και έφτιαξε μέχρι και φυλλάδιο, πήγανε εκπρόσωποι κάποιων
κομμάτων από εδώ με κύριο αίτημα “αποκλείστε τους ακροδεξιούς από την
πολιτική ζωή του τόπου”. Οι πρόθυμοι υπάκουσαν αμέσως και έστελναν
υπομνήματα στον Άρειο Πάγο με τη γνωστή συνέχεια αποκλεισμού των
Σπαρτιατών από τις Ευρωεκλογές.
Τους δύο πρόθυμους και “δημοκράτες” σε εισαγωγικά βέβαια τους γνωρίζετε.
Έχουν ονοματεπώνυμο. Γι’ αυτό ο ελληνικός λαός δεν πρόκειται ποτέ να
τους ξεχάσει. Και να περάσουμε τώρα στο νομοσχέδιο, ένα πολύ σοβαρό
νομοσχέδιο που άπτεται της ασφάλειας της χώρας μας. Κυρίες και κύριοι
συνάδελφοι, η ιστορία δεν περιμένει και εμείς εδώ σήμερα οφείλουμε να
αποφασίσουμε αν θα την γράψουμε ή απλώς θα την παρακολουθούμε.
Το πρόγραμμα Rearm Europe, η πρωτοβουλία δηλαδή για ενίσχυση της
Ευρωπαϊκής Άμυνας παρουσιάζεται ως μια ευκαιρία. Και μάλλον είναι. Ιδίως
για εμάς που ζούμε υπό τη συνεχή τουρκική απειλή όχι στα χαρτιά
δυστυχώς, εμπράγματα στο Αιγαίο, στην Κύπρο, στα Ιμια. Δεν ξεχνάμε το
1974, δεν ξεχνάμε το 1996, δεν ξεχνάμε ποτέ και τίποτα. Η Ελλάδα
χρειάζεται και πρέπει να εξοπλιστεί.
Και γρήγορα, το λέμε καθαρά, στηρίζουμε αυτή την εθνική πρωτοβουλία. Όχι
γιατί μας το υπαγορεύει κάποιος από τις Βρυξέλλες, αλλά γιατί η πατρίδα
μας προηγείται. Όμως ας μην γελιόμαστε. Τα οπλικά συστήματα που θα
πρέπει να αγοραστούν, θα αγοραστούν. Αυτό είναι μη αμφισβητήσιμο.
Και βεβαίως θα τα πληρώσουμε εμείς, όλοι εμείς οι Έλληνες, ο ελληνικός
λαός. Βεβαίως όπου μπορούμε να πάρουμε δωρεάν βοήθεια, δωρεάν όπλα, από
αποθέματα, αυτό είμαι σίγουρος ότι το κάνει το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας.
Γιατί την ίδια στιγμή συνεχίζει να μειώνεται η αξιοπρέπεια του λαού με
επιδόματα αντί για δουλειές και με συμβάσεις αντί για στρατηγική. Εμείς
οι Σπαρτιάτες δεν αποδεχόμαστε καμία αποστρατικοποίηση του έθνους.
Είμαστε δίπλα στις ένοπλες δυνάμεις, ολόψυχα.
Γιατί οι ένοπλες δυνάμεις φυλάνε Θερμοπύλες, ενώ κάποιοι εδώ φυλάνε
βουλευτικούς, προεδρικούς και υπουργικούς θώκους. Και προς την Ευρώπη
έχουμε ένα μήνυμα. Θέλουμε μια Ευρώπη των Εθνών, όχι μια Ευρώπη των
τεχνοκρατών, των τραπεζιτών και σε τελική ανάλυση και των Πακιστανών.
Μπορούμε να συνεργαστούμε με την Ευρώπη των τεχνοκρατών, αλλά δεν θα
παραδοθούμε σε αυτή την Ευρώπη. Και ήρθε ώρα να διαχωρίσουμε την Ευρώπη
των εθνών από το τεχνοκρατικό, όμως παιδικό όραμα που μας σερβίρουν ως
μονόδρομο.
Δεν μπορούμε να μιλάμε για κοινή άμυνα όταν κάποιοι στην Ευρώπη δεν
ξέρουν πού πέφτει ο ‘Εβρος, η Γαύδος και το σύμπλεγμα της Μεγίστης. Δεν
γίνεται στην τελική να ζητάς από τον Έλληνα να πληρώσει για την άμυνα
της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όταν οι ίδιοι δεν εκπληρώνουν ούτε τα δικά τους
ποσοστά δαπανών προς το ΝΑΤΟ. Συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Ένωση, ναι.
Συντονισμός με την Ευρωπαϊκή Ένωση, ναι. Φυσικά.
Παράδοση όμως εθνικής κυριαρχίας; Ποτέ! Η Ελλάδα δεν είναι επαρχία
κανενός. Η Ελλάδα είναι το προπύργιο του νότου, το τελευταίο σύνορο της
Ευρώπης. Είναι ώρα ευθύνης. Όχι μόνο απέναντι σε εξοπλιστικά προγράμματα
και προϋπολογισμούς, αλλά απέναντι στη μνήμη, στο μέλλον και στην
Ελλάδα. Κι αν κάποιοι αναρωτιούνται πώς θα μας κρίνει η ιστορία, ας
αναρωτηθούν πρώτα.
Πώς θα μας κρίνουν τα παιδιά μας όταν όλα μετατραπούν σε φόρους και
σιωπή; Γι’ αυτό έχουμε μια ευκαιρία που σπάνια παρουσιάζεται στην
ιστορία του έθνος. Να μετατρέψουμε την άμυνα σε εθνική υπεραξία. Να
επενδύσουμε όχι μόνο σε όπλα, αλλά σε εθνική αυτάρκεια, τεχνολογική
ανεξαρτησία και στρατηγική ισχύ. Είναι γνωστή η αποβιομηχάνιση της χώρας
μας και οι νέοι δεν βρίσκουν δουλειά και φεύγουν στο εξωτερικό. Γιατί
κυρίες και κύριοι, δεν φτάνει να αγοράζεις.
Πρέπει και να κατασκευάζεις. Δεν γίνεται να ξοδεύουμε δισεκατομμύρια σε
συστήματα που δεν μπορούμε ούτε καν να τα επισκευάσουμε χωρίς την άδεια
τρίτων. Και την ίδια ώρα να βλέπουμε οι εξ ανατολών γείτονες να
εξοπλίζουν τους Αλβανούς και τους Σκοπιανούς με τουρκικά drones. Τι
ακριβώς φοβούνται τα Σκόπια από την Ελλάδα και η Τουρκία τους εξοπλίζει
με drones παρακολούθησης και κατασκοπείας; Κόλαφος για τους
προλαλήσαντες είναι η απαξίωση επί σειρά ετών της πολεμικής μας
βιομηχανίας όπως παράδειγμα η μεγάλη ΠΥΡΚΑΛ του Μποδοσάκη που την
κατάντησαν όλοι μαζί σε μία μικρή βιοτεχνία. Δεν θα ξεχάσω κυρίες και
κύριοι συνάδελφοι πριν από μερικούς μήνες όταν την επισκέφτηκα επειδή
είμαι άνθρωπος της παραγωγής στεναχωρήθηκα πάρα πολύ, είδα ένα
μικρομάγαζο, μία μικρή βιοτεχνία και δεν σας κρύβω ότι στο περιθώριο της
επίσκεψης με έπιασαν κάτι εργαζόμενοι άνδρες και γυναίκες και μου έλεγαν
“πρόεδρε τι θα γίνει θα κλείσει και αυτό το λίγο που έχει μείνει; Θα
χάσουμε τις δουλειές μας; “ Με κοιτούσαν με αγωνία στα μάτια αυτοί οι
άνθρωποι και είδα μία μικροβιοτεχνία.
Ο καταστροφικός πόλεμος λοιπόν στην Ουκρανία απέδειξε ότι ο επόμενος
πόλεμος θα είναι ασύμμετρος, απρόσωπος και τεχνικά ευφυής και μέσα σε
αυτή την νέα εποχή η Ελλάδα έχει ένα και μόνο δρόμο να γίνει παίκτης και
όχι πιόνι, να αναπτύξει τα δικά της drones δικά της συστήματα μάχης
Τεχνητής Νοημοσύνης, παρακολούθησης και αποτροπής και αυτά για να
υπάρξουν χρειάζονται μυαλά, χρειάζονται επιστήμονες τεχνικούς,
χειριστές. Και για να τους έχεις πρέπει να επενδύσεις στην παιδεία, να
ξεκινήσεις από το σχολείο εξοικείωση με την τεχνητή νοημοσύνη, με τις
εφαρμογές στην άμυνα, στην τεχνολογία στην εθνική παραγωγή διότι αν δεν
φτιάξουμε Έλληνες ικανούς να στηρίξουν συστήματα θα συνεχίσουμε να
αγοράζουμε να πληρώνουμε και να εξαρτόμαστε. Και κάτι ακόμη, για να
πετάξει ένα drone χρειάζεται τεχνικός, για να σχεδιαστεί χρειάζεται
επιστήμονας για να το οραματιστεί κανείς χρειάζεται παιδεία και εθνικό
στόχο. Αν θέλουμε εθνική άμυνα που να αντέχει στον χρόνο θα πρέπει να
επενδύσουμε και στα παιδιά που θα την υπηρετήσουν αύριο, όχι μόνο στον
εξοπλισμό που θα την προστατεύσει σήμερα, δεν είναι αρκετό να αγοράζουμε
ραντάρ, πρέπει να καλλιεργούμε μυαλά να εκπαιδεύουμε, να εμπνέουμε να
επιταχύνουμε την πρόοδο και την εξέλιξη, να εκπαιδεύουμε στρατηγικές
συνειδήσεις, να διδάξουμε όχι απλώς τεχνολογία αλλά και πατριωτισμό με
καινοτομία, γιατί ο επόμενος πόλεμος δεν θα κριθεί μόνο στο ποιος έχει
καλύτερα όπλα αλλά ποιος έχει τα καλύτερα μυαλά πίσω από αυτά.
Μαθαίνουμε λοιπόν δημιουργούμε και κυριαρχούμε και αν δεν ετοιμάσουμε
την νέα γενιά για να κρατήσει τη σκυτάλη της ελευθερίας, θα βρεθούμε να
κρατάμε μόνο τη θύμησή της και η ιστορία έχει δείξει πως όταν εξαρτάσαι
η βοήθεια συνήθως αργεί ή δεν έρχεται καθόλου σαν την Κύπρο το 1974 που
την αφήσαμε αβοήθητη σαν τη Μικρά Ασία το 1922 που μείναμε μόνοι μας
προδομένοι στα βάθη της Ανατολής σαν το 1940 που μας άφησαν οι Άγγλοι
στο έλεος των Ναζί.
Η Ελλάδα δεν ζητά δανεικές άμυνες. Ζητά αποφασιστικότητα και αν δεν μας
τη δώσουν οι άλλοι θα την χτίσουμε εμείς. Με δρόμους, με επιστήμη, με
βιομηχανία με πίστη και όραμα γιατί οι Σπαρτιάτες δεν περιμένουν τη
βοήθεια. Τη φτιάχνουν, τη γεννούν. Ξέρω ότι λένε κάποιοι δεν
χρειαζόμαστε άλλα Rafale, φρεγάτες, αλλά χρειαζόμαστε ΜΕΘ.
Μα η ιστορία κυρίες και κύριοι συνάδελφοι δεν συγχωρεί τη λήθη ούτε τις
αυταπάτες. Όποιος επενδύει μόνο στην ευημερία και αδιαφορεί για την
ασφάλεια, στο τέλος τα χάνει και τα δύο. Η ελευθερία έχει τίμημα. Δεν
είναι σλόγκαν. Είναι νόμος της ύπαρξης των εθνών.
Και το τίμημα αυτό δεν πληρώνεται με likes, αλλά πληρώνεται με θυσίες.
Και θα υπάρξει κόστος. Αλλά καλύτερα αυτό το κόστος να το πληρώσουμε με
ευρώ, παρά να το πληρώσουμε αύριο με εδάφη, αξιοπρέπεια και θεός
φυλάξει, με χιλιάδες δυσαναπλήρωτες ανθρώπινες ζωές. Κύριε Πρόεδρε, να
σας διακόψω να ανακοινώσουμε ένα σχολείο και να συνεχίστε. Βεβαίως,
βεβαίως.
Γίνεται γνωστό ότι από τα άνω δυτικά θεωρία παρακολουθούν τη συνεδρίαση
αφού ενημερώθηκαν για την ιστορία το κτίριο και τον τρόπο οργάνωσης και
λειτουργίας της Βουλής και ξεναγήθηκαν στην έκθεση της Αίθουσας
Ελευθέριος Βενιζέλος 29 μαθήτριες και μαθητές και 5 συνοδοί
εκπαιδευτικοί από το 7ο Δημοτικό Σχολείο Κέρκυρας. Σας καλωσορίζουμε.
Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε. Συνεχίστε. Σας θυμίζω την Αθηναϊκή Ηγεμονία
μετά τον Πελοποννησιακό Πόλεμο τον 4ο π.Χ Μετά την ακμή του Χρυσού
Αιώνα, του Περικλέους, η Αθήνα πίστεψε ότι η δύναμή της θα στηριχθεί
στην οικονομική άνθηση, την ναυτιλία, το εμπόριο και κάποιες συμμαχίες.
Έκοψε στρατιωτικές δαπάνες, υποτίμησε τον κίνδυνο από τη Σπάρτη και
αργότερα από τη Μακεδονία. Όταν ήρθε όμως στη Θήβα και στην Αθήνα ο
Αλέξανδρος μαζί με τον Φίλιππο ήταν ήδη πολύ αργά. Η πόλη που έχτισε τον
Παρθενώνα, έγινε φόρου υποτελής στη Μακεδονία. Μάθημα. Όσο κι αν είναι
ισχυρή μια δημοκρατία, αν δεν θωρακίσει την ελευθερία της, απλά τη
χάνει.
Και μαζί με αυτήν και την ευημερία. Η Γερμανία εξοπλιζόταν με ρυθμούς
φρενήρεις και η Γαλλία απλά κοιτούσε ή καλοπερνούσε. Όταν ήρθε η εισβολή
το 1940 η Γαλλία δεν είχε ούτε ψυχολογία, ούτε εφεδρείες. Τα τανκς της
Γαλλίας ήταν το 1914 ενώ των Γερμανών το 1940. Όλα τα κεκτημένα της
κοινωνικής πολιτικής εκείνη την εποχή έγιναν στάχτη, κυριολεκτικά.
Μάθημα: Ευημερία χωρίς ισχύ είναι ένα σπίτι χωρίς πόρτα. Η ασφάλεια
λοιπόν δεν είναι πολυτέλεια. Είναι προϋπόθεση για κάθε άλλη πολυτέλεια.
Μπορείς να χτίσεις σχολεία, νοσοκομεία, δρόμους και θέατρα αλλά αν δεν
τα υπερασπιστείς κάποιος άλλος θα τα καταλάβει. Και αν δεν τα
καταστρέψει, θα τα χρησιμοποιήσει ο ίδιος, απαγορεύοντας σου τη χρήση
τους.
Όποιος το ξεχνά αυτό, όποιος επενδύει αποκλειστικά στην ευημερία χωρίς
να θωρακίσει την άμυνα πληρώνει βαρύτατο τίμημα. Το έκανε η Αθήνα μετά
το Χρυσό Αιώνα και κατέληξε υποτελής. Το έκανε η Γαλλία με ίδια
αποτελέσματα. Η ιστορία δεν φωνάζει. Ψιθυρίζει.
Και αν δεν την ακούσεις θα σου το υπενθυμίσει με ολέθρια ακρίβεια. Όμως
αυτή η κυβέρνηση ενώ διαπραγματεύεται καλύτερα από τις προηγούμενες δεν
μιλάει με τη γλώσσα της ιστορίας ούτε της πατρίδας ούτε των Ελλήνων.
Είναι πρόθυμη να θυσιάσει στρατηγική για επικοινωνία και εθνική πυγμή
για καλό κλίμα και βεβαίως ήρεμα νερά. Εμείς δεν απορρίπτουμε την
τεχνογνωσία. Απορρίπτουμε όμως την πολιτική δειλία.
Η Ελλάδα χρειάζεται ηγέτες με πυγμή και αποφασιστικότητα και φωνή. Και
μέσα σε όλο αυτό το ορυμαγδό αριθμών και αποφάσεων κάποιοι ξεχνούν κάτι:
Ότι το όριο ανάμεσα στην πατρίδα και το σκοτάδι το κρατούν άνθρωποι. Όχι
ανακοινώσεις. Όχι κονδύλια. Άνθρωποι με στολή.
Με αποστολή. Με την ψυχή τους τοποθετημένοι στην πρώτη γραμμή. Οι
ένοπλες δυνάμεις της Ελλάδας δεν είναι κόστος. Είναι τιμή. Δεν είναι
σχέδιο εκσυγχρονισμού.
Είναι η ζωντανή απόδειξη ότι το έθνος υπάρχει και θα εξακολουθήσει να
υπάρχει. Και όταν τους βάζουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων σαν ένα
απλό μέγεθος προϋπολογισμού τους προσβάλλουμε. Τους μικραίνουμε. Και
μαζί μικραίνουμε κι εμείς. Αν υπάρχει κάτι που να αξίζει κάθε ευρώ, κάθε
θυσία, κάθε επένδυση, είναι όλοι αυτοί που μας κρατούν ελεύθερους.
Γιατί αυτοί δεν μιλάνε στα μικρόφωνα. Δεν κάνουν TikTok. Αυτοί σιωπούν.
Αλλά όταν ήρθε η ώρα πυροβολούν. Και οι Σπαρτιάτες δεν ξεχνούν ποιοι
φυλάνε τα τείχη.
Ποιοι φυλάνε Θερμοπύλες. Να μην ζήσουμε δραματικές και ντροπιαστικές
στιγμές κυρίες και κύριοι συνάδελφοι με αυτό που έγινε τότε πριν 29
χρόνια στα ‘Ιμια. Γιατί και τότε όπλα είχαμε και μπορούσαμε να κάνουμε
πολλά εναντίς την Τουρκία, αλλά δεν υπήρχε η πολιτική αποφασιστικότητα.
Δεν υπήρχε το πολιτικό θάρρος. Ή να πάμε στο ΣΥΡΙΖΑ που έχει μια
αλλόκοτη εμμονή με την παραχώρηση και όχι μόνο στην οικονομία, αλλά και
στα εδάφη κυρίως αυτά και στα δικαιώματα και στην εθνική αξιοπρέπεια.
Ο Μπαλάφας αν θυμόσαστε είχε πει ξεκάθαρα “θα πάρουμε λέει τα ρίσκα μας
με την Τουρκία”… Την ώρα όμως που η Τουρκία απειλεί, παραβιάζει,
εξοπλίζεται, ο ΣΥΡΙΖΑ απαντούσε και απαντά με ζαριά, λες και παίζουν
μπαρμπούτι. Αλλά πάλι αυτό δεν είναι καν φράση τζογαδόρου. Είναι εθνική
αυτοχειρία. Ο Γιάννης Μπαλάφας δεν είπε απλώς μια άποψη.
Είπε δυνατά αυτό που σκέφτεται πολλοί στην αριστερά και στο Πασοκ.
Καλύτερα ήσυχοι και Ευρωπαίοι, παρά έτοιμοι και ανεξάρτητοι. Στην
ιστορία αυτή η νοοτροπία λέγεται “Βενιζέλος υποχώρησης” και συνήθως
καταλήγει σε εκκένωση. Ο δε Τσίπρας είχε αναρωτηθεί με αφέλεια. “Έχει
λέει σύνορα η θάλασσα;΄” και του απαντάμε: “Ναι, εκεί φυλάει σκοπιά το
πολεμικό μας ναυτικό”, Το μέγα, το της θαλάσσης κράτος και όχι
ο…”ρομαντισμός” του κ.
Τσίπρα. Και βεβαίως το ένδοξο πολεμικό μας ναυτικό λέει και συνθήματα.
Και καλά κάνει και λέει συνθήματα. Και θα παρακαλούσα κύριε Υπουργέ να
μην το λάβετε καν υπόψη αυτό. Γιατί βγήκαν όλοι οι αριστεροί και είπαν
“ακούγαν” λέει “μικρά παιδιά και λες και τα μικρά παιδιά δεν ξέρουν
τίποτα”…
Αλλά έτσι αναπτερώνεται και το εθνικό μας φρόνημα. Να θυμηθούμε λίγο τον
Ζουράρι που είπε “και να χάσουμε μερικά νησιά δεν πειράζει”. Πειράζει
κύριε καθηγητά! Μας πειράζει! Εμάς τους εθνικόφρονες! Eίπα για το
νομοσχέδιο και γι’ αυτό λέω για το νομοσχέδιο. Θα δείτε. Πονάει.
Και αυτοί που λένε δεν πειράζει να δώσουμε κάτι για να έχουμε την ησυχία
μας είναι οι ίδιοι που έλεγαν και το ‘22 ας αποχωρήσουμε από τη Σμύρνη
δεν είναι δικιά μας. Και μετά μπορούμε γιατί καίγεται το DNA μας εκατό
χρόνια μετά. Αυτή δεν είναι εθνική στρατηγική. Είναι πολιτική ενδοτισμού
με κουλτουριάρικο περιτύλιγμα. Καταλάβατε; Αν αγαπάτε τόσο πολύ τους
Τούρκους που δεν θέλετε τα όπλα πηγαίνετε στην Τουρκία.
Απλά πράγματα είναι. Δεν χρειάζεται πολύ μυαλό. Η κυριαρχία λοιπόν
κυρίες και κύριοι δεν παραδίδεται. Η κυριαρχία δεν ρισκάρεται. Η
κυριαρχία φυλάσσεται.
Με κόστος, με δόντια, με νύχια και αν χρειαστεί και με φωτιά. Έτσι
πρέπει να αντιμετωπίσουμε την Τουρκία. Καταλάβατε; Αν θέλετε να παίξετε
εσείς μικροκομματικά παιχνίδια εγώ δεν είμαι διατεθειμένος να κάνω
τέτοια πράγματα. Γνωρίζετε πάρα πολύ καλά ότι έχουμε πληγή από τη Νέα
Δημοκρατία. Το γνωρίζατε και το είπα και προηγουμένως.
Αλλά όμως με την Εθνική Άμυνα δεν κάνω παιχνίδια. Δεν κάνω παιχνίδια
κυρία μου. Οι Σπαρτιάτες λοιπόν δεν διαπραγματεύονται τα σύνορα. Τα
υπερασπίζονται και τα διεκδικούν. Δεν ζούμε σε καιρούς ειρήνης, απλώς
δεν έχουμε ακόμη πόλεμο στην πατρίδα μας.
Και η ιστορία όταν επιστρέψει δεν χτυπάει ευγενικά την πόρτα. Τη σπάει.
Οι Σπαρτιάτες δεν φοβούνται τη θυσία. Φοβούνται μόνο την ατιμία, την
προδοσία και την εγκατάλειψη θέσεων. Και εμείς διαλέξαμε πλευρά.
Αυτή τη φορά η Πατρίδα μας πιστεύουμε ότι είναι στη σωστή πλευρά της
ιστορίας. Είμαστε εδώ. Είμαστε με την Ελλάδα, με την ιστορία, με την
αλήθεια. Και για να είμαστε ξεκάθαροι, αν αξιοποιήσουμε σωστά το
πρόγραμμα, δεν θα έχουμε απλώς καλύτερα όπλα. Θα έχουμε μια ισχυρότερη
Ελλάδα.
Η παράδοση δεν είναι εμπόδιο. Είναι βάση εκτόξευσης. Δεν είμαστε
οπισθοδρομικοί, επειδή πιστεύουμε στην Πατρίδα, στη Σημαία, στη
Θρησκεία, στη μνήμη και στην άμυνα. Οπισθοδρομικός είναι όποιος φοβάται
να πει Ελλάδα. Η πατρίδα ανήκει σε εκείνους που έχουν το θάρρος να την
υπερασπιστούν.
δείτε εδώ όλη την ομιλία: