Το 1716 η Κέρκυρα βρισκόταν στα χέρια των Βενετών, οι οποίοι την κατείχαν από το 1386. Επειδή, λοιπόν, οι Τούρκοι κινούνταν απειλητικά προς την Κέρκυρα, τότε στάλθηκε στο νησί ο Στρατηγός Ιωάννης Ματθίας Σούλεμπουργκ, προκειμένου να παρακολουθεί τις στρατιωτικές κινήσεις των Τούρκων, οι οποίοι από το 1431 επιχειρούσαν, κατά καιρούς, να την καταλάβουν.
Οι Τούρκοι την 24η Ιουνίου του 1716, ξεκίνησαν να πολιορκούν την Κέρκυρα. Οι μέρες περνούσαν και οι Κερκυραίοι δυσκολευόντουσαν από τον στενό κλοιό των Τουρκαλάδων. Οι κάτοικοι της Κέρκυρας δεν απελπίστηκαν και με προσευχές και δεήσεις προς τον Άγιο τους, τον Άγιο που δεν τους χαλάει χατίρι κέρδισαν το ποθούμενο.
Πράγματι στις 9 Αυγούστου του 1716 ξεσπά στο νησί μια καταστρεπτική καταιγίδα και μια γενική αναταραχή προκαλείται στο στρατόπεδο των πολιορκητών.
Η πολιορκία των Τούρκων που άρχισε στις 24 Ιουνίου λήγει τα ξημερώματα της 11ης Αυγούστου του 1716, με θαυματουργική επέμβαση του Αγίου Σπυρίδωνος, αφού, καθόλη τη νύχτα της 10ης Αυγούστου πολλοί στρατιώτες είδαν τον Άγιο Σπυρίδωνα με τη μορφή καλόγερου πλαισιωμένου από εκατοντάδες ουράνιες αγγελικές δυνάμεις να βγαίνει από τον ναό του όπου και το Θαυματουργό του Λείψανο, απειλώντας τους επιτιθέμενους Μουσουλμάνους με αναμμένο πυρσό, πράγμα που μεγαλώνει τον πανικό τους.
Το θαυμαστό αυτό σημείο της Χάρης του Θεού ανάγκασε τους Ενετούς να αναγνωρίσουν τον Άγιο ως ελευθερωτή της Κέρκυρας. αξιοσημείωτο δε πως αυτή η πολιορκία, για πρώτη φορά, δεν στοίχισε την ζωή σε κανέναν από τον άμαχο πληθυσμό.
Κατόπιν, με απόφαση του Βενετού Γενικού Καπιτάνου Ανδρέου Πιζάνη, καθιερώθηκε όπως κατά την 11η Αυγούστου να γίνεται Λιτανεία του ιερού σκηνώματος του Αγίου Σπυρίδωνος, πολιούχου της Κέρκυρας.
Η Κέρκυρα για μία ακόμη φορά σώζεται, για μία ακόμη φορά ο Άγιος της την σκεπάζει. Η Κέρκυρα για μια ακόμη φορά ευγνωμονεί και ευχαριστεί τον πολιούχο της.
Άφθαρτα τα λείψανα
Στην Κέρκυρα (την κύρια πόλη του νησιού) σώζονται ακόμη τα ιερά λείψανα του Αγίου Σπυρίδωνα στην εκκλησία που φέρει το όνομά του. Η τσίχλα (δεξί) ήταν στη Ρώμη για αρκετό καιρό. Το 1984, το δεξί χέρι επιστράφηκε από τη Ρώμη στην Κέρκυρα και σήμερα φυλάσσεται σε ασημένια λειψανοθήκη μαζί με τα υπόλοιπα κειμήλια. Τα άφθαρτα λείψανα είναι ανοιχτά για θέαση στους πιστούς δύο φορές την ημέρα. Υπάρχει η πεποίθηση ότι ο Άγιος Σπυρίδων γυρίζει τον κόσμο και βοηθάει τους ανθρώπους, ενώ τα παπούτσια του «φθαρούν».
Μια φορά το χρόνο αλλάζουν τα λείψανα και παρουσιάζονται τα παπούτσια. Ένα από τα παπούτσια δωρίστηκε στο μοναστήρι Danilov της Μόσχας. Πέντε φορές το χρόνο γίνεται στο νησί πανηγυρικός εορτασμός της μνήμης του Αγίου Σπυρίδωνα. Ο Άγιος Σπυρίδων απολάμβανε ιδιαίτερη λατρεία στο αρχαίο Νόβγκοροντ και τη Μόσχα. Το 1633 ανεγέρθηκε εκκλησία στη Μόσχα στο όνομα του αγίου.
Τα κειμήλια αυτά βρίσκονται στην Κέρκυρα σε εκκλησία που χτίστηκε τον 16ο αιώνα. Στο εσωτερικό του είναι ζωγραφισμένο με σκηνές από τη ζωή ενός αγίου και τεσσάρων ευαγγελιστών. Πλούσιες λιτανείες προς τιμήν του αγίου γίνονται την Κυριακή των Βαΐων, το Πάσχα, στις 11 Αυγούστου και την πρώτη Κυριακή του Νοεμβρίου. Δεν είναι γνωστό πότε και για ποιους λόγους αποσπάστηκε το δεξί χέρι από τα λείψανα του αγίου. Σύμφωνα με τη μαρτυρία του Χριστόδουλου Βούλγαρη (του μεγάλου Πρωτόπαπα της Κέρκυρας, που έζησε τον 17ο αιώνα), το 1592 μεταφέρθηκε το δεξί χέρι από την Κωνσταντινούπολη στη Ρώμη στον Πάπα Κλήμη Η’, ο οποίος το 1606 μετέφερε το ιερό στον καρδινάλιο Cesare Baronio. Ο καρδινάλιος, διάσημος ιστορικός της καθολικής εκκλησίας, παρέδωσε με τη σειρά του το δεξί χέρι στην Εκκλησία της Μητέρας του Θεού (S. Maria in Vallicella) στη Ρώμη, όπως αποδεικνύεται από αντίστοιχη καταχώρηση στα αρχεία της εκκλησίας. Ο Λ.Σ. Βροκίνης, Έλληνας ιστορικός, αναφερόμενος στον Χριστόδουλο Βούλγαρη, έγραψε ότι το δεξί χέρι βρισκόταν στην εκκλησία της Θεοτόκου σε μια κωνική επιχρυσωμένη αποθήκη μη βυζαντινών έργων, ύψους περίπου μισού μέτρου. Τον Νοέμβριο του 1984, παραμονή της εορτής του Αγίου Σπυρίδωνος, με τις προσπάθειες του Μητροπολίτη Κερκύρας, Παξών και των κοντινών νήσων Τιμόθεο, το προσκυνητάρι επιστράφηκε στον Ιερό Ναό της Κέρκυρας.
Τα λείψανα του Αγίου Σπυρίδωνα εκπλήσσουν με τη μοναδική τους εμφάνιση – με τη Χάρη του Θεού είναι εντελώς άφθαρτα. Αυτές είναι εκπληκτικές δυνάμεις – ζυγίζουν όσο το σώμα ενός ενήλικου άνδρα και ως εκ θαύματος δεν χάνουν τις ιδιότητες της ζωντανής σάρκας, έχουν τη θερμοκρασία ενός ανθρώπινου σώματος και παραμένουν μαλακά. Μέχρι τώρα επιστήμονες διαφορετικές χώρεςκαι οι θρησκείες έρχονται στην Κέρκυρα για να εξετάσουν τα άφθαρτα λείψανα του αγίου, αλλά μετά από προσεκτική εξέταση καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι κανένας νόμος και δυνάμεις της φύσης δεν μπορούν να εξηγήσουν το φαινόμενο της αφθαρσίας αυτών των λειψάνων, που έχουν παραμείνει ανέπαφα για σχεδόν το 1700 χρόνια? ότι δεν υπάρχει άλλη εξήγηση παρά ένα θαύμα. ότι η παντοδύναμη δύναμη του Θεού λειτουργεί αναμφίβολα εδώ.
Η λάρνακα με τα λείψανα κλείνει με δύο κλειδαριές, οι οποίες ανοίγονται με δύο κλειδιά ταυτόχρονα. Μόνο δύο άνθρωποι μπορούν να ανοίξουν τον καρκίνο. Και όταν δεν γυρίζει το κλειδί, σημαίνει ότι θεωρείται στο νησί ο Άγιος Σπυρίδων «απών»: βοηθάει κάποιον. Αυτή η ιστορία επαναλαμβάνεται από στόμα σε στόμα.
Ένας από τους μάρτυρες των μεταθανάτων θαυμάτων του Σπυρίδωνα του Τριμιφούντσκι ήταν ο συγγραφέας Νικολάι Γκόγκολ, ο οποίος είπε για όσα είδαν οι μοναχοί στο Ερμιτάζ της Optina. Ο Γκόγκολ κατέθεσε ότι, μπροστά σε πολλούς πιστούς, τα λείψανα του Αγίου Σπυρίδωνα σηκώθηκαν από τη λάρνακα και γύρισαν την πλάτη τους σε κάποιον Άγγλο προτεστάντη, ο οποίος υποστήριξε ότι τα λείψανα του αγίου μάλλον απλώς ταριχεύτηκαν.
Τις γιορτές, τα λείψανα του Αγίου βγαίνουν από την ασημένια λάρνακα και τοποθετούνται σε άλλη σαρκοφάγο, όπου στέκονται όρθια, και όταν επιστρέφονται στο προσκυνητάρι παίρνουν την ίδια θέση. Τη σαρκοφάγο με τα λείψανα του Αγίου σε φορείο φέρουν στους ώμους τέσσερις κληρικοί κάτω από ειδικό χρυσό υφαντό κουβούκλιο. Μπροστά από τα ιερά λείψανα ακολουθούν επίσκοποι, κληρικοί όλων των βαθμίδων, χορωδία, στρατιωτικές μπάντες χάλκινων πνευστών, λαμπαδηφόροι με τελετουργικά άμφια, με χοντρά κεριά διαμέτρου άνω των 15 εκατοστών. Μεταφέρονται σε ειδικές ζώνες ριγμένες στον ώμο. Η καμπάνα επιπλέει πάνω από την πόλη, πορείες μπάντες πνευστών και εκκλησιαστικά άσματα. Και στις δύο πλευρές του δρόμου άνθρωποι στέκονται σε πυκνές σειρές. Στο δρόμο υπάρχουν στάσεις για ανάγνωση του Ευαγγελίου, λιτανείες και γονατιστικές προσευχές. Πιο κοντά στον ναό, πολλοί άνθρωποι, ελπίζοντας να λάβουν θεραπεία, βγαίνουν στη μέση του πεζοδρομίου μπροστά από την πομπή και ξαπλώνουν ανάσκελα, μπρούμυτα, δίπλα τους ξαπλώνουν τα παιδιά τους, ώστε τα άφθαρτα λείψανα του Αγίου Σπυρίδωνα στην κιβωτό μπορεί να μεταφερθεί πάνω τους.