Το κολοσσιαίο εξοπλιστικό πρόγραμμα της 21ης Απριλίου υπό τον Γεώργιο Παπαδόπουλο.
Η Ελλάς ήταν μια χώρα που από την λήξη του Β΄ΠΠ μέχρι και την 20η -4- 1967 στον τομέα του
αμυντικού εξοπλισμού (όπως και σε πολλούς άλλους τομείς) εβασίζετο αποκλειστικά στην δωρεάν
στρατιωτική βοήθεια των ΗΠΑ (Δόγμα Τρούμαν) και δευτερεύοντος της Δυτικής Γερμανίας. Η χώρα
είχε να προβεί σε αγορά οπλικών συστημάτων από την περίοδο του Ιωάννη Μεταξά όπου έγιναν
και οι τελευταίες αγορές. Για 31 έτη δεν είχε προμηθευτεί από δικούς της πόρους ούτε κάλυκα!!!
Καθιστώντας την απολύτως εξαρτώμενη από την “φιλανθρωπική” διάθεση των συμμάχων της.
Ως μέλος του ΝΑΤΟ βρισκόμασταν υπό την ομπρέλα προστασίας του αλλά μόνο σε περίπτωση
εισβολής εκ του κομμουνιστικού Βορά. Για την οποιαδήποτε απειλή εξ ανατολών δεν υπήρχε καμία
μέριμνα καθότι δεν υπήρχε στο ΝΑΤΟ πρωτόκολλο αντιμετώπισης σύγκρουσής μεταξύ 2 χωρών
μελών του. Θεωρούσαν ότι οποιαδήποτε απειλή από την Τουρκία θα ήταν ένα δικό μας εσωτερικό
θέμα. Ακόμα και όταν οι Τούρκοι έδειξαν τις απειλητικές διαθέσεις τους στα “Σεπτεμβριανά” του
1955 με τις μαζικές διώξεις Ελλήνων σε Κωνσταντινούπολη, Ίμβρο και Τένεδο και τους
βομβαρδισμούς της Κύπρου 1963-1964 οι σύμμαχοι δεν ασχολήθηκαν σοβαρά με το ζήτημα.
Τα κονδύλια που διατίθεντο από τον προϋπολογισμό της Ελλάδος αναφορικά με την άμυνα
αφορούσαν μόνο τα τρέχοντα λειτουργικά έξοδα στρατιωτικών στολών και μονάδων, τις
μισθοδοσίες, τις συντηρήσεις του παρεχόμενου υλικού κ.λπ. Δεν αφορούσαν κανενός είδους
αγορές όπλων, πυρομαχικών ή εξοπλισμού, ούτε οχυρώσεις, ούτε αναδιαρθρώσεις.
Το 1968 ο Γ. Παπαδόπουλος όριζε το νέο δόγμα αμυντικής πολιτικής. Σε αυτό έδωσε ιδιαίτερη
έμφαση στον εξ ανατολών κίνδυνο. Έθεσε ως στόχο την ανατροπή του αρνητικότατου συσχετισμού
δυνάμεων Ελλάδος – Τουρκίας που ίσχυε τότε και ήταν 1 προς 2,5, δεν έδωσε έμφαση στην
αεροπορία και το ναυτικό. Αποφασίστηκε ο εξοπλισμός των ενόπλων δυνάμεων από εθνικούς
πόρους πέραν της όποιας Αμερικανικής ή άλλης βοήθειας.
Το κριτήριο των εξοπλισμών θα βασιζόταν πρωτίστως στις εθνικές ανάγκες όχι μόνο τις
συμμαχικές. Επίσης άμεση προτεραιότητα θα ήταν η επιδιόρθωση, επέκταση (με στόχο την πλήρη
κάλυψη) και ο εκσυγχρονισμός της Γραμμής Μεταξά για ουσιώδη αντιμετώπιση της εκ βορείως
κομμουνιστικής απειλής. Τα αποθέματα πυρομαχικών και πάσης φύσεως αναλώσιμων θα έπρεπε
να αυξηθούν στους αριθμούς που προβλεπόντουσαν στα διάφορα κατηρτισμένα σχέδια. Τέλος
αποφασίστηκε η θετική πίεση προς την Κυπριακή ηγεσία για ύπαρξη εκ μέρους της εθνικής
φρουράς δύναμης 55.000-60.000 ανδρών με την αμέριστη συμπαράσταση της Ελλάδος.
Για πρώτη φορά το 5ετές εξοπλιστικό πρόγραμμα 1968-1972 προέβλεπε δαπάνες 4,5 δις δραχμών,
ενώ για το 5ετές πρόγραμμα 1973-1978 προβλεπόταν διπλασιασμός δαπανών (9 δις δραχμές)!!
Συγκρίνοντας με το τι συνέβαινε προγενέστερα μεταξύ 1968-1973 δαπανήθηκαν 3 δις $, ενώ από το
1945 ως το 1967 δεν δαπανήθηκε ούτε 1$. Αναλυτικότερα το 1971 υπεγράφη σύμβαση με τα
“Ελληνικά Πυριτιδοποιεία και Καλυκοποιεία Α.Ε.” για την δημιουργία πυριτιδοποιείου στην
Λαυρεωτική και εργοστασίου νιτροκυτταρίνης στην Ελευσίνα. Κατά αυτό τον τρόπο οι Ελληνικές
ένοπλες δυνάμεις καθίσταντο αυτόνομες σε οβίδες πυροβολικού και άλλα πυρομαχικά.
Το 1972 άρχισε η ανέγερση του 304 Προκεχωρημένου Εργοστασίου Βάσης στην Μαγνησία, με
κύρια δραστηριότητα την επισκευή αρμάτων μάχης. Μέχρι σήμερα αποτελεί βασική μονάδα των
ενόπλων δυνάμεων. Το 1972 δημιουργήθηκε η ΕΑΒ (Ελληνική Αεροπορική Βιομηχανία) για πάσης
φύσεως επισκευές, εκσυγχρονισμούς και αναβαθμίσεις όλων των τύπων αεροσκαφών, καθώς και
για παραγωγή υλικού για την Π. Αεροπορία. Το 1972 θεμελιώθηκε το εργοστάσιο της ΣΤΑΓΙΕΡ
ΕΛΛΑΣ που το 1986 μετονομάστηκε στη γνωστή ΕΛΒΟ. Μέχρι το 1987 ο στρατός ξηράς δέχεται
ελαφρά άρματα Μ-24 καθώς και Μ-47 Patton, Μ-48, όλα προερχόμενα από την Αμερικανική
βοήθεια. Το 1989 για πρώτη φορά έγινε παραγγελία νέων αρμάτων. Συγκεκριμένα υπεγράφη
σύμβαση για 60 υπερσύγχρονα ΑΜΧ- 30 τα οποία παραδόθηκαν το 1970. Το 1973 παραγγέλθηκαν
άλλα 130 ΑΜΧ- 30 τα οποία παραδόθηκαν μεταξύ 1974-1978. Μεταξύ 1968-1973 αναβαθμίστηκαν
και επεκτάθηκαν τα Οχυρά Μεταξά βάση του Νέου Αμυντικού Δόγματος.
Όσων αφορά τα νησιά του Αιγαίου μέχρι το 1967 δέχτηκαν χωροφύλακες και κάποια ΤΕΑ (Τάγματα
Εθνοφυλακής Αμύνης). Από το 1968 ξεκίνησαν με απόλυτη μυστικότητα τεράστια οχυρωματικά
έργα σε όλα τα νησιά του Αν. Αιγαίου, αποστολές υλικού, εξοπλισμού και στρατού. Το 1973 όλα τα
νησιά ήταν πλήρως εξοπλισμένα, οργανωμένα και σκαμμένα.
Το 1969 έγινε και η πρώτη μαζική προμήθεια φορητού οπλισμού, πιο συγκεκριμένα του
υπερσύγχρονου για την εποχή του FN FAL. Με αυτό εξοπλίστηκαν καταρχάς οι ειδικές δυνάμεις και
στην συνέχεια οι μονάδες στον Έβρο αντικαθιστώντας το απαρχαιωμένο Μ1 του Β΄ΠΠ. Το 1968
ιδρύθηκαν οι πεζοναύτες ως ξεχωριστό τμήμα των Ειδικών Δυνάμεων. Η αντιαεροπορική άμυνα
πέρα από τον εκσυγχρονισμό της υφιστάμενης Α΄μοίρας ΧΩΚ, ενισχύθηκε με την προμήθεια και
εγκατάσταση δεύτερης μοίρας.
Ως προς τα σχέδια επιστρατεύσεως μεταξύ 1945- 1967 δεν είχε δαπανηθεί ούτε μια δραχμή.
Μεταξύ 1968- 1973 δαπανήθηκαν 450.000.000 δρχ. Για πρώτη φορά υπήρχε υπερεπάρκεια
αποθεμάτων. Το Π. Ναυτικό μέχρι τότε διέθετε 2 υποβρύχια του Β΄ΠΠ μουσειακής κατάστασης. Το
καθεστώς Γ. Παπαδόπουλου το 1968 παρήγγειλε από την Γερμανία 4 ολοκαίνουργια υποβρύχια
Type 209 τα οποία παρέλαβε το 1972. Μια ποιοτική υπεροχή που όμοια της δεν διέθεταν οι
Τούρκοι. Το 1973 παραγγέλθηκαν 4 επιπλέον (σύνολο 8) τα οποία ακόμα υπηρετούν. Επίσης έγινε
παραγγελία 8 πυραυλακάτων, 4 το 1968 και 4 το 1973, (κάποιες εξ αυτών υπηρετούν ακόμα).
Επιπλέον μεταξύ 1968-1973 προμηθευτήκαμε 7 τορπιλακάτους, 5 αντιτορπιλικά και διάφορα άλλα
πλοία για τις ανάγκες του Π.Ν. Για πρώτη φορά το Π.Ν. προμηθεύτηκε ελικόπτερα Alouette τα
οποία έφεραν βλήματα αέρος εδάφους αλλά και ανθυποβρυχιακό εξοπλισμό. Το 1968 ιδρύθηκε η
διοίκηση ΟΥΚ η οποία το 1969 μετονομάστηκε σε ΜΥΚ .
Η πολεμική αεροπορία προμηθεύτηκε το 1972, 36 Phantom τα οποία άρχισαν να παραδίδονται τον
Απρίλιο του 1974 και υπηρετούν μέχρι τις ημέρες μας. Ξεκίνησαν οι διαπραγματεύσεις για την
προμήθεια 40 Mirage F1 (1973) η σύμβαση των οποίων υπεγράφη τον Ιούνιο του 1974. Το 1973
παραγγέλθηκαν 60 Α-7 βομβαρδιστικά Corsair, τα οποία παρελήφθησαν το 1975 και υπηρετούσαν
μέχρι τις αρχές του 2000. Παραγγέλθηκαν 18 C-130 τα οποία όμως παραδόθηκαν πολύ αργότερα
για πολιτικούς λόγους. Το 1970 παραγγέλθηκαν 17 RF-5. Το 1969 παρελήφθησαν δεκάδες
μεταγωγικά NORD Noratlas, 21 εκπαιδευτικά αεροσκάφη Τ-41, ενώ το 1972 παραγγέλθηκαν τα
πρώτα 3 Καναντέρ και 9 F-104 Starfighter. Η αεροπορία στρατού προμηθεύτηκε τα κορυφαία
ελικόπτερα HUEY καθώς και Agousta Bell για την Π.Α.
Επίσης την περίοδο 1968-1972 κατασκευάστηκαν για πρώτη φορά Ελλάδα 160 καταφύγια
αεροσκαφών. Είχε επιτευχθεί η ανατροπή της δυσμενούς αναλογίας εξοπλισμού Ελλάδος –
Τουρκίας από το 4 προς 10 στο 7προς 10. Η θετική υπεροχή των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων
έναντι των Τουρκικών ήταν καταφανέστατη. Η αμυντική ικανότητα της χώρας είχε ανέβει
κατακόρυφα. Στον Έβρο από 3 επιλαρχίες πλέον διαθέταμε 9 και μάλιστα με υπερσύγχρονα
άρματα. Τα βόρεια σύνορα μας είχαν “μπετοναριστεί”, το ίδιο και το Αιγαίο μας και όλα
υλοποιήθηκαν χάρης το οικονομικό θαύμα της 21ης Απριλίου η οποία παρέδωσε μια οικονομία
με δημόσιο χρέος μόλις 21% του ΑΕΠ, αυτοεξυπηρετούμενο. Συγκρίνετε με το 200+% χρέος των
μνημονιακών κυβερνήσεων και βγάλτε τα συμπεράσματα σας.
Δυστυχώς το πραξικόπημα Ιωαννίδη όποιες και αν ήταν οι προθέσεις του στέρησε από την Ελλάδα
τις κρίσιμες στιγμές του θέρους του 1974 τις διοικητικές ικανότητες και την ευφυία του Γ.
Παπαδόπουλου και του καθεστώτος του, μιας και βρισκόταν σε κατ΄οίκον περιορισμό. Είναι
σίγουρο ότι αν κυβερνούσε ακόμα την Ελλάδα ο Γ. Παπαδόπουλος όλα θα είχαν εξελιχθεί
διαφορετικά, και η υπεροπλία μας έναντι της Τουρκίας θα είχε αποδώσει. Επίσης δυστυχώς για
Ελλάδα και Κύπρο μάθαμε με τον πλέον δραματικό τρόπο (όπως και στα Ίμια) ότι όση υπεροπλία
και αν διαθέτεις αν δεν υπάρχουν ικανοί άνθρωποί στις κρίσιμες θέσεις το αποτέλεσμα θα είναι
ολέθριο.
Όποιος θέλει να δει με στοιχεία (και όχι αερολογίες) το συνολικό έργο του Γ. Παπαδόπουλου δεν
έχει παρά να διαβάσει το λεπτομερέστατο, με πλήθος επισήμων στοιχείων βιβλίο του φίλου –
μελετητή Μάνου Χατζηδάκη “Το έργο του Γ. Παπαδόπουλου” από τις εκδόσεις “ΠΕΛΑΣΓΟΣ” 339
σελίδες με επίσημα στοιχεία από τους εγκυρότερους οικονομικούς οργανισμούς που δεν
επιδέχονται καμιάς αμφισβητήσεως και καταδεικνύουν το μεγαλείο του ανδρός.
Για επικοινωνία στο ipanagiotaros@gmail.com
ΗΛΙΑΣ Κ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΡΟΣ
ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΣ
ΦΥΛΑΚΕΣ ΔΟΜΟΚΟΥ Πηγή antonionews.gr