ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ: Να νοιώσουμε την προσευχή ως ανάγκη. Όπως το σώμα για να ζήσει χρειάζεται τροφή, έτσι και η ψυχή για να ζήσει, πρέπει να τραφεί.
Αν δεν τραφεί αποδυναμώνεται και έρχεται ο πνευματικός θάνατος. Όποιος όμως δεν θεωρεί την προσευχή ως ανάγκη, αλλά ως αγγαρεία, μοιάζει με ανόητο παιδάκι που αποστρέφεται το μαστό της μητέρας του και όλη τη γλυκειά της στοργή και έτσι είναι αρρωστιάρικο και κακορίζικο.
Να ζητάς συγχώρηση από τον Θεό, για τα σφάλματα που έκανες μέσα στην ημέρα και ύστερα να σκέφτεσαι την αμαρτωλότητά σου γενικά. Έτσι ταπεινώνεσαι και μετά αρχίζεις τα αιτήματα που έχεις. Εγώ αρχίζω την προσευχή με το «ο Θεός ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ». Το λέω λίγες φορές ψιθυριστά και μετά συνεχίζω με την ευχή.
Κάποτε είχα παρακαλέσει τον Θεό, να με μάθει να προσεύχομαι. Και τότε είδα σε όραμα ένα παιδί δεκαεπτά χρονών να προσεύχεται. Ω, με είχε διαλύσει! Έκλαιγε και προσευχόταν με τέτοιο τρόπο, που με συγκλόνισε. Άρχισε με εξομολόγηση: «Είμαι αχάριστος, αδιόρθωτος…». Ύστερα έλεγε: «Τώρα Θεέ μου, που είμαι σε τέτοια κατάσταση, πώς θα μπορέσω να διορθωθώ, αν δεν με βοηθήσεις Εσύ;» και άρχιζε τα αιτήματα…
Όπως ο ασυρματιστής νοιώθει περισσότερη ασφάλεια, όταν είναι εν διαρκεί ακροάσει με το Κέντρο, έτσι και ο άνθρωπος όσο περισσότερο προσεύχεται, τόσο περισσότερη Θεία σιγουριά νοιώθει. Όσο λοιπόν περισσότερο προσεύχεται κανείς, τόσο περισσότερη πνευματική σιγουριά νιώθει. Είναι ασφάλεια η προσευχή με την οποία προλαβαίνουμε κάθε κακό. Και ανάλογα με την θυσία και την προσευχή που κάνει ο άνθρωπος για τον εαυτό του ή για τον συνάνθρωπό του, θα δεχθεί και την Θεία βοήθεια.
Προσευχή σημαίνει ζητώ συνεχώς βοήθεια από τον Χριστό, από την Παναγία, από τους Αγίους, για τον εαυτόν μου και για τους άλλους. Αν δεν ζητήσω βοήθεια, δεν θα μου δώσουν.
Όταν ο άνθρωπος προσεύχεται πριν ενεργήσει σε ο,τιδήποτε, δεν ενεργεί ο αφρός του μυαλού και η ελαφρότητα, αλλά το αγιασμένο μυαλό. Η βιαστική απάντηση είναι του μυαλού, ενώ η απάντηση που περνά μέσα από την προσευχή, είναι του Θεού.
πηγή .vimaorthodoxias.gr